[ตะหฺลก] ก. ทำให้คนอื่นขบขันด้วยคำพูดหรือกิริยาท่าทางเป็นต้น: โดยปริยายหมายความว่า แกล้งทำหรือพูดให้คนอื่นเข้าใจผิดเพื่อผลประโยชน์ของตน เช่น เล่นตลก. ว. ขบขัน, ที่ทำให้คนอื่นขบขันด้วยคำพูดหรือกิริยาท่าทางเป็นต้น เช่น หนังตลก, เรียกผู้ที่ทำให้คนอื่นขบขัน ว่าตัวตลก, เรียกเรื่องที่ทำให้ขบขันหรือเข้าใจผิด ว่า เรื่องตลก. ตลกคะนอง ว. อาการที่พูดหรือทำให้ขบขันด้วยกิริยาวาจาทีไม่สุภาพ. ตลกโปกฮาว. อาการที่พูดชวนให้ขบขันเฮฮา. ตลกหัวเราะ น. ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่ง.