น. โรคอย่างหนึ่งเกิดที่ลูกตา ทำให้ตาพิการมองอะไรไม่เห็นชัดเจน หรืออาจทำให้ตาบอดได้ มีหลายชนิด. ต้อกระจก น. โรคตาซึ่งเกิดจากแก้วตาขุ่น. {อ. cataract}. ต้อเนื้อ, ต้อลิ้นหมา น. โรคตาซึ่งเกิดจากเยื่อตางอกไปบนกระจกตา. {อ. pterygium}. ต้อลม น. โรคตาซึ่งเชื่อว่าเกิดจากการถูกลมและแดดบ่อย เป็นผลให้เยื่อหุ้มหัวตาหนาตัว มีสีเหลืองอ่อนอาจกลายเป็นต้อเนื้อได้. {อ. pinguicula, pinguecula}. ต้อลำไย น. โรคตาซึ่งเกิดจากกระจกตาขุ่น. {อ. leucoma corneae}. ต้อหิน น. โรคตาซึ่งเกิดจากความดันภายในลูกตาสูง เป็นผลให้ประสาทตาเสีย. {อ. glaucoma}.