ความหมาย

• 
  

  น. ชื่อไม้ต้นขนาดใหญ่ชนิด Homalium grandiflorum Benth. ในวงศ์ Flacourtiaceae มักขึ้นริมนํ้าและที่ชุ่มชื้น ดอกคล้ายดอกพิกุล, ไก๊ ชุมแสงแดง หรือ พิกุลป่า ก็เรียก.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ตะเคียว ๒ - ก. อาการที่ลูกบาศก์หรือลูกเต๋าพิงตะแคงไม่ลงหน้าเรียบเมื่อทอด เช่นในการเล่นสกาเป็นต้น.

• ตะเฆ่ - น. เครื่องลาก เข็น หรือบรรทุกของหนัก รูปเตี้ย ๆ มีล้อ ราง หรือเลื่อน, แม่แรงชนิดหนึ่ง.

• ตะเบ็ง - ก. เปล่งเสียงออกให้ดังเกินปรกติ.

• ตะเบ็งมาน - น. วิธีห่มผ้าแถบแบบหนึ่ง โดยคาดผ้าอ้อมตัวจากด้านหลังไขว้ขึ้นมาด้านหน้า แล้วเอาชายทั้ง ๒ ไขว้ไปผูกที่ต้นคอ, ตะแบงมาน ก็ว่า.

• ตะเบ๊ะ - {ปาก} ก. ทำความเคารพอย่างคนในเครื่องแบบ คือ ทำวันทยหัตถ์. [เทียบ ม. angkat tabek ว่า วันทยหัตถ์ {angkat ว่า ยกขึ้น tabek เป็นคำทักทายที่ผู้น้อยใช้กับผู้ใหญ่}]