กลับ
คำว่า
ตะเบ็ง
ความหมาย
ก. เปล่งเสียงออกให้ดังเกินปรกติ.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
ตะเบ็งมาน
- น. วิธีห่มผ้าแถบแบบหนึ่ง โดยคาดผ้าอ้อมตัวจากด้านหลังไขว้ขึ้นมาด้านหน้า แล้วเอาชายทั้ง ๒ ไขว้ไปผูกที่ต้นคอ, ตะแบงมาน ก็ว่า.
ตะเบ๊ะ
- {ปาก} ก. ทำความเคารพอย่างคนในเครื่องแบบ คือ ทำวันทยหัตถ์. [เทียบ ม. angkat tabek ว่า วันทยหัตถ์ {angkat ว่า ยกขึ้น tabek เป็นคำทักทายที่ผู้น้อยใช้กับผู้ใหญ่}]
ตะเพรา
- [-เพฺรา] น. ไม้รวกยาวประมาณ ๒ วา มีขอทำด้วยเหล็กสวมอยู่ปลายไม้สำหรับเกี่ยวให้เรือเข้ามาหรือคํ้าไม่ให้เรือชนกัน เรียกว่า ขอตะเพรา: ลูกกลม ๆ ที่ถักด้วยหวายแล้วยัดด้วยกาบมะพร้าวเป็นต้น แขวนไว้ข้างเรือเพื่อกันกระแทก เรียกว่า ลูกตะเพรา.
ตะเพิง
- น. เงื้อมเขาที่งอกงุ้มลงมา.
ตะเพิด
- ก. ตวาดให้หนีไป, ไล่ส่งไป, โบราณเขียนเป็น กระเพิด ก็มี.