ความหมาย

• 
  

  ว. เล็ก ๆ, จิ๋ว. กระจิ๋วหลิว {ปาก} ว. เล็กมาก.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• กระจี้ - {ถิ่น–โคราช} น. เมล็ดของต้นแสลงใจ.

• กระจุก - น. สิ่งที่รวมกันอยู่เป็นกลุ่ม, ลักษณนามเรียกสิ่งที่มัดรวมกันเป็นกลุ่ม เช่น หอม ๒ กระจุก กระเทียม ๓ กระจุก. ก. รวมกันอยู่เป็นกลุ่ม เช่น ธุรกิจใหญ่ ๆ กระจุกกันอยู่ในตัวเมือง. กระจุกกระจิก ว. เล็ก ๆ น้อย ๆ, เบ็ดเตล็ดคละกัน, เช่น ในกระเป๋าถือมีแต่ของกระจุกกระจิก, จุกจิก ก็ว่า. กระจุกกระจุย ว. กระจายจากกันอย่างสับสนไม่เป็นระเบียบ.

• กระจุ๋งกระจิ๋ง - ก. พูดกันเบา ๆ ทำเสียงเล็กเสียงน้อยน่าเอ็นดู, จุ๋งจิ๋ง ก็ว่า. ว. อาการที่พูดกันเบา ๆ ทำเสียงเล็กเสียงน้อยน่าเอ็นดู, จุ๋งจิ๋ง ก็ว่า.

• กระจุบ, กระจุ๊บ - น. ส่วนของโคมตรงที่สวมหลอด:ส่วนหนึ่งของตะเกียงที่ไส้ผ่านสำหรับจุดไฟ.

• กระจุบกระจิบ - ว. จุบจิบ.