ความหมาย

• 
  

  ว. กระเปาะเหลาะ, มีสัณฐานกลมป้อม, กะเหลาะเปาะ ก็ว่า.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ตะแก, ตะแก่ - น. ตัวแก เช่น แล้วตรัสกับเสนานินทาเมีย ตะแก่เสียจริตผิดแล้วเหวย {สังข์ทอง}: ตาแก่ เช่น ตะแกก็กลับกลักพริกกลักงาว่าใส่สารตราพระราชสีห์ {ม. ร่ายยาว ชูชก}.

• ตะแกรง ๑ - [-แกฺรง] น. ภาชนะสานรูปแบนกลม มีขอบตาห่าง สำหรับร่อนสิ่งของ หรือตากปลาตากเนื้อ เป็นต้น, ภาชนะสานรูปกลม ก้นลึก ตาถี่ สำหรับช้อนกุ้งปลาเป็นต้น, อุปกรณ์ทำด้วยวัสดุเช่นเหล็ก พลาสติก ลักษณะเป็นซี่ ๆ หรือเป็นตา ๆ สำหรับแยกสิ่งละเอียดและสิ่งหยาบออกจากกัน เช่นตะแกรงร่อนทราย หรือสำหรับให้ความร้อนหรือสิ่งอื่นผ่านได้ เช่น ตะแกรงปิดฝาท่อน้ำ ตะแกรงปิ้งกล้วย.

• ตะแกรง ๒ - น. อุปกรณ์มีลักษณะเป็นแผงเหล็กทำเป็นซี่โปร่ง ๆ ติดอยู่ที่หน้ารถรางหรือรถจักร กันไม่ให้สิ่งที่ถูกชนพลัดเข้าไปใต้ท้องรถ.

• ตะแคง - ก. เอาข้างลง เช่น นอนตะแคง, หันข้างเข้า เช่น ตะแคงตัวเข้าไป.

• ตะแง้ - น. เรียกแขนงของทะลายหมากหรือแขนงของรวงข้าว ว่า ตะแง้หมาก ตะแง้ข้าว, ระแง้ ก็เรียก.