ความหมาย

• 
  

  น. เรียกแขนงของทะลายหมากหรือแขนงของรวงข้าว ว่า ตะแง้หมาก ตะแง้ข้าว, ระแง้ ก็เรียก.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ตะแบก - น. ชื่อไม้ต้นหลายชนิดในสกุล Lagerstroemia วงศ์ Lythraceae ผิวเปลือกเรียบล่อนเป็นสะเก็ด ดอกสีม่วง เช่น ตะแบกนา {L. floribunda Jack}.

• ตะแบง ๑ - ก. ผูกไขว้, ผูกบิด, เช่น ผ้าประเจียดประจงจีบซ้อนสวมเศียรแสร้งตะแบงบิดโพกพัน {ม. ร่ายยาวชูชก}. {ข. ตฺรแบง ว่า ผูกไขว้, ผูกบิดอย่างขันชะเนาะ} ตะแบงมาน น. วิธีห่มผ้าแถบแบบหนึ่ง โดยคาดผ้าอ้อมตัวจากด้านหลังไขว้ขึ้นมาด้านหน้า แล้วเอาชายทั้ง ๒ ไขว้ไปผูกที่ต้นคอ,ตะเบ็งมาน ก็ว่า. {เทียบ ข.ตฺรแบง ว่า ผูกไขว้, ผูกบิดอย่างขันชะเนาะ: ป. มน ว่าใจ, ดวงใจ}.

• ตะแบง ๒ - ว. อาการที่พูดหรือเถียงเฉไฉหรือดันไปข้าง ๆ คู ๆ.

• ตะแบง ๓ - ดู กราด ๔.

• ตะแลงแกง - น. เครื่องหมายกากบาท เช่น หญิงนอกใจผัวจะไถ่โทษโกนตะแลงแกง {สามดวง}: ทางสี่แยก เช่น จีงล่งชางออกใปยณทางตะแลงแกง {พงศ.ประเสริฐ}, ต่อมาเลือนไปหมายถึงที่สำหรับฆ่านักโทษในสมัยโบราณ. {ข. ตฺรแลงแกง, ตฺรแฬงแกง ว่า สี่แยก, อาคารที่มีผังเป็นรูปกากบาท}.