ก. ผูกไขว้, ผูกบิด, เช่น ผ้าประเจียดประจงจีบซ้อนสวมเศียรแสร้งตะแบงบิดโพกพัน {ม. ร่ายยาวชูชก}. {ข. ตฺรแบง ว่า ผูกไขว้, ผูกบิดอย่างขันชะเนาะ} ตะแบงมาน น. วิธีห่มผ้าแถบแบบหนึ่ง โดยคาดผ้าอ้อมตัวจากด้านหลังไขว้ขึ้นมาด้านหน้า แล้วเอาชายทั้ง ๒ ไขว้ไปผูกที่ต้นคอ,ตะเบ็งมาน ก็ว่า. {เทียบ ข.ตฺรแบง ว่า ผูกไขว้, ผูกบิดอย่างขันชะเนาะ: ป. มน ว่าใจ, ดวงใจ}.