ความหมาย

• 
  

  น. ชื่อโรคชนิดหนึ่ง มักเกิดแก่เด็กอ่อนหรือเด็กเล็ก ๆ มีอาการชัก มือเท้ากำ ตามตำราแพทย์แผนโบราณว่า มักเกิดเพราะผิดอากาศเป็นต้น, สะพั้น ก็ว่า.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ตะพาก - น. ชื่อปลาน้ำจืดขนาดกลาง รูปร่างคล้ายปลาตะเพียน มีหลายชนิด ในสกุล Hypsibarbus วงศ์ Cyprinidae ลำตัวเรียวยาวแบนข้าง แต่ละชนิดมีสีแตกต่างกัน บางชนิดสีเหลืองทอง บางชนิดสีเงินอมเขียว มีหนวด ๔ เส้น เกล็ดด้านข้างและด้านบนหลังมีฐานเกล็ดสีน้ำตาลเข้ม ครีบอกและครีบท้องมักมีสีเหลืองปลายครีบสีส้ม ขนาดยาวได้ถึง ๔๐ เซนติเมตร เช่น ชนิด H. malcolmi {H.M. Smith} ลำตัวสีเหลืองทอง, ชนิด H. wetmorei{H.M. Smith} ลำตัวสีเงินอมเขียว, ชนิด H. pierrei {Sauvage} ลำตัวสีเทาเงิน, กระพาก ก็เรียก.

• ตะพาน - น. สิ่งที่สร้างหรือทำขึ้นสำหรับข้ามแม่นํ้าลำคลองเป็นต้น, สิ่งที่สร้างหรือทำยื่นลงไปในนํ้าสำหรับขึ้นลง, สะพาน ก็ว่า. ตะพานช้าง น. สะพานที่ทำแข็งแรงสำหรับใหช้างข้ามในสมัยโบราณ. ตะพานหนู น. สะพานหนู.

• ตะพาบ ๑, ตะพาบน้ำ - น. ชื่อเต่านํ้าจืดกระดองอ่อนหลายชนิดหลายสกุล ในวงศ์ Trionychidae กระดองไม่มีเกล็ดเป็นแผ่นหนังอ่อนนิ่มมีเชิงแผ่กว้าง หลายชนิดมีจมูกยื่นยาว บางชนิดจมูกสั้น ตีนเป็นแผ่นแบนคล้ายพาย ชนิดที่พบมาก ได้แก่ ตะพาบสวน [ Amyda cartilageneus {Boddaert}] ชนิดที่พบน้อย ได้แก่ ม่านลาย {Chitra chitra Nutphand}, กริว กราว หรือ ปลาฝา ก็เรียก, ปักษ์ใต้ เรียก จมูกหลอด.

• ตะพาบ ๒ - น. หม้อน้ำสำหรับใส่น้ำเพื่อเสวย, ใช้เป็นราชาศัพท์ว่า พระตะพาบ.

• ตะพาบ ๓ - น. เรียกหมอนรูปสี่เหลี่ยมมุมมน มีระบายโดยรอบ ว่า หมอนตะพาบ.