ความหมาย

• 
  

  [ถะเมิน] น. พวก, ทหาร, เหล่า, พรานป่า. {เทียบ ข. เถมิร ว่า ผู้เดิน}. ถเมินเชิง น. พลเดินเท้า. ถเมินไพรน. พรานป่า.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ถก - ก. ดึงรั้งให้สูงขึ้นอย่างถกผ้านุ่งถกแขนเสื้อ, ดึงให้หลุดลอกออกมาอย่างถกหนังหัว: จั่วไพ่ที่กำลังรอกินด้วยตัวเอง, ถ้าจั่วไพ่ขึ้นมาเข้าเศียรที่กำลังรอกินด้วยตัวเอง เรียกว่า ถกเศียร, ถลก ก็ว่า: ทึ้งให้หลุดออก เช่น ถกหญ้า ถกเถาวัลย์: โดยปริยายหมายความว่า ยกเอาขึ้นมาพิจารณากันด้วยเหตุผล เช่น ถกปัญหา.ถกเขมร ก. นุ่งผ้าโจงกระเบนดึงชายให้สูงร่นขึ้นไปเหนือเข่า, ขัดเขมร ก็ว่า. ถกเถียง ก. ยกเอาขึ้นมาพูดโต้แย้งกัน.

• ถกล - [ถะกน] {กลอน} ก. ก่อสร้าง, ตั้ง, ตั้งขึ้น, ตั้งไว้, เช่น ปางถกลกำแพงพระ พิศณุโลกย แล้วแฮ {ยวนพ่าย}: งาม เช่น ถือทวนถกลเถกองงา อังกุสอ่าองกาย {ม. คำหลวง มหาราช}, ใช้แผลงเป็น ดำกล ก็มี. {ข. ถฺกล่}.

• ถงัน - [ถะหฺงัน] ก. เผ่นไป.

• ถงาด - [ถะหฺงาด] ก. ทำท่าเผ่น, เยื้องท่า, ชะโงก, เงื้อม, ผ่านไป.

• ถด - ก. ขยับออกไปเล็กน้อย, กระถด ก็ว่า. ถดถอย ก. ย่อท้อ, ลดน้อยลง เช่น เรี่ยวแรงถดถอย: กระเถิบถอย,ถอยถด ก็ใช้.