[ถะหฺนัด] ก. สันทัด, ชำนาญ, เช่น ถนัดแต่งกลอน. ว. สะดวก เช่น เดินไม่ถนัด: ชัด, แม่นยำ, เช่น เห็นถนัด: เช่น, ราวกับ, เช่น ถนัดดั่งภูผาหลวง ทุ่มแท้ {ตะเลงพ่าย}, สนัด ก็ว่า. ถนัดขวา ว. ที่ทำได้คล่องแคล่วด้วยมือขวา. ถนัดใจ ว. สะดวกใจ, สะใจ: เต็มที่ เช่น โดนเข้าถนัดใจ, สนัดใจ ก็ว่า. ถนัดซ้าย ว. ที่ทำได้คล่องแคล่วด้วยมือซ้าย. ถนัดถนี่ {ปาก} ว. ถนัดชัดเจน เช่น เห็นถนัดถนี่, เต็มที่ เชน่ โดนหมัดเข้าถนัดถนี่.ถนัดปาก ว. สะดวกปาก, โดยไม่กระดากปาก, {ใช้แก่กริยาพูด}. ถนัดมือ ว. พอเหมาะมือ.