[ถะหฺลำ] ก. ล่วงเข้าไปหรือลงไปโดยพลั้งพลาด เช่น ถลำเข้าไปในแดนข้าศึก ถลำลงคู. ถลำใจ ก. ปล่อยใจ ให้ผูกพันจนยากที่จะถอนออกได้ เช่น ถลำใจไปรักเขาแล้ว. ถลำตัว ก. พลั้งพลาดไปจนยากที่จะหลุดพ้นออกมาได้ เช่น เขาถลำตัวเสพยาเสพติดจนถอนตัวไม่ขึ้น. ถลำถลาก ว. พลั้ง ๆ พลาด ๆ {ใช้แก่กริยาพูด}, ถลากถลำ ก็ว่า.