[-ระหะ-] น. บุคคลที่คู่ควรแก่การนำกระดูกของเขาบรรจุในสถูปไว้บูชา มีพระพุทธเจ้า เป็นต้น. {ป. ถูป ว่า เจดีย์ + อรห ว่า คู่ควร + ปุคฺคล}.