ความหมาย

• 
  

  [ทะมิน] น. ชนพื้นเมืองอินเดียเผ่าหนึ่ง ปัจจุบันมีอยู่มากทางอินเดียแถบใต้และเกาะลังกาแถบเหนือ, ชื่อภาษาของชนเผ่านั้น. ว. ดุร้าย, ร้ายกาจ, เช่น ใจทมิฬ ยุคทมิฬ, บางทีก็ใช้เข้าคู่กับคำ หินชาติ เป็นใจทมิฬหินชาติ. {ป.}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ทยอย ๑ - [ทะ-] ว. เคลื่อนตามกันไปไม่ขาดระยะ เช่น คลื่นทยอยซัดฝั่ง, ไปหรือมาทีละน้อย เช่น ทยอยกันมาเที่ยวงาน ทยอยกันกลับบ้าน.

• ทยอย ๒ - [ทะ-] น. คำนำหน้าชื่อเพลงไทย ส่วนมากมีลักษณะเป็นเพลงลูกล้อลูกขัด เช่น ทยอยนอก ทยอยในทยอยเดี่ยว: ชื่อหน้าทับเพลงไทยประเภทหน้าทับสองไม้.

• ทยา ๑ - ทะ-] {แบบ} น. ความเอ็นดู, ความกรุณา, มักใช้เป็นส่วนหน้าสมาส เช่น ทยาทิคุณ. {ป., ส.}. ทยาลุ, ทยาลุก {แบบ} ว. มีความเอ็นดู, มีความสงสาร. {ป., ส.}.

• ทยา ๒ - [ทะ-] ว. ดี, สำคัญ, ต้องการ, เช่น ของทยาของเจ้าตะเภาทอง {ไกรทอง}, กูจะให้ขนมเข่งของทยา กินอร่อยหนักหนาประสาจน {สังข์ทอง}.

• ทร- - [ทอระ-] คำอุปสรรค แปลว่า ชั่ว เช่น ทรชน ทรลักษณ์, ยาก, ลำบาก, เช่น ทรกรรม, น้อย, ไม่มี, เช่น ทรพล. {ป. ทุ, ทุรฺ: ส. ทุสฺ}.ทรกรรม น. การทำให้ลำบาก. ทรชน น. คนชั่วร้าย, ทุรชน ก็ว่า. ทรชาติ น. ผู้ที่มีกำเนิดไม่ดี. ทรธึก ว. ใช้เรียกวันในตำราหมอดู ว่า วันทรธึก หมายความว่า วันที่ห้ามทำการมงคลต่าง ๆ. ทรพล ว. มีกำลังน้อย, อ่อนแอ, ท้อแท้: เลวทราม. ทรพิษ น. ชื่อโรคระบาดชนิดหนึ่ง เกิดจากเชื้อไวรัส มีอาการไข้สูงแล้วมีผื่นขึ้นดาษตามใบหน้าและลำตัว ต่อมาผื่นจะกลายเป็นตุ่ม ตุ่มใส ตุ่มหนอง และตกสะเก็ดตามลำดับ เมื่อหายแล้วมีแผลเป็นเป็นรอยบุ๋ม เรียกว่า ไข้ทรพิษ, ฝีดาษ ก็ว่า. ทรภิกษ์ น. การขาดแคลนอาหาร, ข้าวยากหมากแพง. ทรยศ ก. คิดร้ายต่อผู้มีอุปการะ, กบฏ. ทรยุค น. ยุคชั่ว. ทรราช น. ผู้ปกครองบ้านเมืองที่ใช้อำนาจตามอำเภอใจ ทำความเดือดร้อนทารุณให้แก่ผู้อยู่ใต้การปกครองของตน. {อ. tyrant}, เรียกลัทธิเช่นนั้น ว่า ทรราชย์ หรือ ระบบทรราชย์. {อ. tyranny}. ทรลักษณ์ว. มีลักษณะที่ถือว่าไม่ดี.