ความหมาย

• 
  

  น. หมู่, เหล่า, เช่น ทวยราษฎร์. ทวยโถง {กลอน} ก. จัดกระบวนกลางแปลง, ถ้วยโถง หรือ ท่วยโถง ก็ใช้.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ทวย ๒ - น. ไม้ค้ำยันที่รับเต้า บางทีทำเป็นรูปนาค, คันทวย ก็เรียก: วัตถุอย่างหนึ่งเป็นคันสำหรับรองส่งเครื่องราชูปโภค เช่นขันใส่เงินทรงโปรยหรือพระสุพรรณศรีถวายพระมหากษัตริย์จากเบื้องต่ำสู่ที่ประทับ เรียกว่า พระทวย. ว. ระทวย, อ่อน, งอน, เช่น อันว่าไม้มีผลค่าค้อม ก็น้อมนวยทวยทอดมาเอง {ม. คำหลวง วนประเวศน์}.

• ทวอย - [ทะ-] น. ชื่อเพลงไทยทำนองโศก อัตรา ๒ ชั้น หน้าทับสองไม้: ชื่อเพลงไทยประเภทเพลงเถา.

• ทวัย - [ทะไว] {แบบ} น. หมวด ๒, ทั้ง ๒ เช่น แม้อันว่าทวัยราชาคือองค์บิดุราธิราชมาดุรงค์ วิสญฺญีหุตฺวา ทรงกรรแสงสาหศรทดรทาย {ม. คำหลวง ฉกษัตริย์}. {ป., ส.}.

• ทวา - [ทะวา] {แบบ} ว. สอง. {ป., ส. ทฺวา}. ทวาตรึงประดับ น. ชื่อโคลงกลบทแบบหนึ่ง กำหนดให้คำแรกกับคำสุดท้ายของแต่ละบาทใช้คำซ้ำกัน เช่น เนตรคมสมลักษณเนื้อ นิลเนตรน้องจรวรวานเชฐ เหนี่ยวน้องส่องศรห่อนถูกเภท เรียมส่องมาสบจบจวบห้อง ต่อเท้าวันมา {จินดามณี}.ทวาทศม- [ทะวาทะสะมะ-] ว. ที่ ๑๒ เช่น ทวาทศม สุรทิน = วันที่ ๑๒. {ส.: ป. ทฺวาทสม}. ทวาทศมณฑล น. กลมโดยรอบครบ ๑๒ ราศี: ชื่อมาตราวัดจักรราศี เท่ากับ ๒ อัฒจักร เป็น ๑ จักรราศี คือ ทวาทศมณฑลหนึ่ง. {ส.}. ทวาทศะ [ทะวาทะสะ] ว. สิบสอง. {ส. ทฺวาทศนฺ: ป. ทฺวาทส}. ทวาทศี ว. ที่ ๑๒ เช่น ทวาทศีดิถี = วัน ๑๒ ค่ำ. {ส.}. ทวาบร [ทะวาบอน] น. ด้านของลูกสกาที่มี ๒ แต้ม. {ส. ทฺวาปร}. ทวาบรยุค [ทะวาบอระ-] น. ชื่อยุคที่ ๓ ของจตุรยุคตามคติของพราหมณ์ ในยุคนี้ธรรมะและอายุของมนุษย์ลดลงเหลือเพียง ๒ ใน ๔ ส่วนเมื่อเทียบกับในสมัยกฤดายุค. {ดู จตุรยุค}.

• ทว่า - [ทะว่า] สัน. แต่ถ้าว่า, แต่ว่า. {ย่อมาจาก แต่ทว่า}.