[ทะวาน, ทะวาระ-] น. ประตู เช่น นายทวาร: ช่อง ในคำ เช่น ทวารหนัก ทวารเบา ใช้เป็นคำสุภาพ หมายถึง รูขี้ รูเยี่ยว, ทาง เช่น กายทวาร. {ป., ส.}. ทวารทั้งเก้า น. ช่องตามร่างกายทั้ง ๙ ช่อง ได้แก่ ตา ๒ หู ๒ จมูก ๒ ปาก ๑ ทวารหนัก ๑ ทวารเบา ๑. ทวารบถ[ทะวาระบด] น. ทางเข้าออก เช่น อันกำแพงเชิงเทินป้อมปราการที่ล้อมกรุง รวมทั้งทวารบถทางเข้านครเล่า {กามนิต}. ทวารบาล[ทะวาระบาน] น. ผู้เฝ้าประตู, นายประตู. {ป.}. ทวารประดับ [ทะวาน-] น. ชื่อโคลงกลบท กำหนดให้ ๒ คำแรกกับ ๒ คำสุดท้ายของแต่ละบาทใช้คำซ้ำกัน โดยให้ ๒ คำสุดท้ายกลับคำกัน เช่น ลางวันฟังข่าวร้าย วันลางร้อนยิ่งไฟฟอนฟาง ยิ่งร้อนข่มสุดโศกไปวาง สุดข่ม ขืนนากรรมกูฉันใดส้อน ซัดให้กูกรรม {จินดามณี},สกัดแคร่ ก็เรียก.