ก. อุดหนุน {มักใช้ควบกับคำอื่น}. ทะนุถนอม, ทะนุกถนอม ก. คอยระวังรักษา, คอยประคับประคอง. {ข. ถฺนาก่ถฺนม}. ทะนุบำรุง ก. เอาใจใส่ดูแลเลี้ยงดู เช่น ทะนุบำรุงบิดามารดา ทะนุบำรุงบุตรธิดา: ซ่อมแซมรักษา, อุดหนุนให้เจริญขึ้น, เช่น ทะนุบำรุงวัด: ธำรงรักษาไว้ เช่น ทะนุบำรุงศาสนา ทะนุบำรุงบ้านเมือง: ทำนุบำรุง ก็ว่า.