ความหมาย

• 
  

  ก. อาการที่สิ่งที่แออัดกันอยู่หรือถูกกีดกั้นผลุดหรือหลุดออกมาโดยแรง เมื่อสิ่งกีดกั้นแตกหรือพังทลายลง เช่น ถูกแทงไส้ทะลัก น้ำทะลักออกจากเขื่อน, โดยปริยายหมายถึงอาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น สินค้าที่กักตุนทะลักออกมา.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ทะลักทะแลง - {โบ} ก. ลักลั่นกัน, ไม่เป็นระเบียบ.

• ทะลาย - น. ช่อผลของหมากหรือมะพร้าวที่ออกเป็นกลุ่มรวมกัน เช่น ทะลายหมาก ทะลายมะพร้าว, อัน ก็เรียก, ลักษณนามเรียกสิ่งที่มีลักษณะเช่นนั้น เช่น หมากทะลายหนึ่ง มะพร้าว ๒ ทะลาย.

• ทะลิ่น - {กลอน} ก. ทะเล้น, หน้าเป็น. ทะลิ่นชระลั่ง [-ชะ-] {กลอน} ก. ประมาท, โบราณเขียนเป็น ทลีนชรล่งง เช่น อมฺมตาต อปฺปมตฺตา ภเวยฺยาถาติ โอวทิตฺวา ดูกรสองเจ้าจงสองเจ้าอย่าได้ทลีนชรล่งงค่อยน่งงเฝ้าพระบาทอย่าได้คลาศพระองค์พระพ่อเลอย {ม. คำหลวง กุมาร}.

• ทะลึ่ง - ก. ถีบตัวพรวดขึ้นมา เช่น ทะลึ่งขึ้นจากนํ้า, {ปาก} เติบโตขึ้นอย่างรวดเร็วผิดหูผิดตา เช่น ต้นไม้ได้ฝนดีทะลึ่งขึ้นจนพ้นรั้ว เด็ก ๆ เติบโตไว หลานสาวของฉันปีนี้ทะลึ่งขึ้นจนผิดตา: แสดงกิริยาหรือวาจาไม่สมควรไม่รู้จักที่ตํ่าสูง เช่น อย่าทะลึ่งกับผู้ใหญ่: ให้ทำอย่างหนึ่งแต่กลับไปทำอีกอย่างหนึ่ง เช่น ใช้ให้ไปซื้อของทะลึ่งไปว่ายน้ำเสียนี่. ทะลึ่งตึงตัง ก. มีกิริยามารยาทไม่เรียบร้อย ส่งเสียงเอะอะ.

• ทะลุ - ก. เกิดเป็นรูหรือทำให้เป็นรูถึงอีกข้างหนึ่ง. ว. ที่เป็นรู เช่น หม้อทะลุ. ทะลุกลางปล้อง ก. พูดสอดขึ้นมาในเวลาที่เขากำลังพูดกันอยู่.ทะลุปรุโปร่ง ว. อาการที่เห็นหรือเข้าใจอย่างแจ่มแจ้งโดยตลอด.