ความหมาย

• 
  

  {โบ} น. ทาส.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ทาส, ทาส- - [ทาด, ทาดสะ-] น. ผู้ที่ขายตัวลงเป็นคนรับใช้หรือที่นายเงินไถ่ค่าตัวมา เรียกว่า ทาสนํ้าเงิน, ผู้ที่เป็นลูกของทาสนํ้าเงิน เรียกว่า ทาสเรือนเบี้ย หรือ ทาสในเรือนเบี้ย, ทาสที่เอาเงินไปซื้อมา เรียกว่า ทาสสินไถ่, ผู้ที่เป็นคนเชลย เรียกว่า ทาสเชลย, ถ้าใช้คู่กันว่าทาสทาสี ก็หมายความว่า ทาส เป็นบ่าวผู้ชาย และ ทาสี เป็นบ่าวผู้หญิง: ผู้ที่ยอมตนให้ตกอยู่ในอํานาจสิ่งใดสิ่งหนึ่ง เช่น เป็นทาสการพนัน เป็นทาสยาเสพติด เป็นทาสความรัก เป็นทาสเงิน, ผู้ที่อุทิศตนแก่สิ่งที่เลื่อมใสศรัทธา เช่น เป็นทาสความรู้. {ป., ส.}. ทาสทาน[ทาดสะ-] น. ทานอย่างเลว คือ อาการที่โยนให้หรือให้โดยไม่เต็มใจ. {ป., ส.}. ทาสน้ำเงิน น. ทาสที่ขายตัวแก่นายเงิน หรือที่นายเงินไถ่ค่าตัวมา. ทาสปัญญา [ทาดสะ-] น. “ปัญญาอย่างทาส”, ความคิดต่ำ. ว. โง่เขลา เบาปัญญา, มีสติปัญญาน้อย, เช่น คนทาสปัญญา. {ป.}.

• ทาสี - น. ทาสผู้หญิง, บ่าวผู้หญิง. {ป., ส.}.

• ทำ - ก. กระทํา, ประกอบขึ้น, ผลิตขึ้น, สร้างขึ้น, ก่อขึ้น, เช่น ทําเก้าอี้ ทําโต๊ะ ทํารองเท้า ทํารัง: ประกอบการงาน เช่น ทํานา ทําสวน ทําโป๊ะ: ดําเนินการ, ปฏิบัติงาน, เช่น ทําหน้าที่ประธาน ทําตามคําสั่ง ทําตามกฎหมาย: แต่งให้งาม เช่น ทําผม ทํานัยน์ตา ทําจมูก: คิดและปฏิบัติไปตามกฎเกณฑ์ที่กําหนดไว้ เช่น ทําเลข ทําการฝีมือ, ประกอบพิธีกรรมเกี่ยวกับการนั้น ๆ เช่น ทําวัตร ทําศพ: แสดง เช่นทําเบ่ง: {ปาก} ศึกษาในระดับปริญญา เช่น ทําปริญญา ทําดอกเตอร์. ทำกรรม, ทำกรรมทำเวร ก. ทําสิ่งที่เป็นทุกข์เป็นโทษ. ทำาการบ้าน ก. ทํางานหรือทําแบบฝึกหัดตามที่ครูอาจารย์สั่งให้ทํานอกเวลาเรียน. ทำขวัญ ก. ทําพิธีเชิญขวัญหรือเรียกขวัญมาอยู่กับตัว เช่น ทําขวัญนาค ทําขวัญเรือน: ให้เงินหรือสิ่งของเพื่อปลอบใจ หรือเพื่อชดใช้ค่าเสียหายให้แก่ผู้อื่น, เสียเงินค่าปรับให้แก่ผู้ถูกทําร้ายหรือถูกหมิ่นประมาท. ทำครัว ก. หุงหาอาหาร. ทำคลอด ก. ช่วยให้ทารกคลอดจากครรภ์มารดา. ทำความ ก. ก่อเหตุขึ้น, ก่อเรื่องขึ้น. ทำคุณ, ทำคุณไสย ก. ประกอบพิธีเพื่อทําร้ายฝ่ายตรงข้ามโดยใช้เวทมนตร์คาถาเสกสิ่งใดสิ่งหนึ่่งให้เข้าไปอยู่ในตัวของอีกฝ่ายหนึ่งเป็นต้น, ทําคุณทําไสย ก็ว่า. ทำคุณแก่ใคร เหมือนไฟตกน้ำ {สํา} ก. ทําความดีต่อผู้อื่น แต่ผู้นั้นไม่ตอบสนองในทางที่ดี. ทำคุณทำไสย ก. ประกอบพิธีเพื่อทําร้ายฝ่ายตรงข้ามโดยใช้เวทมนตร์คาถาเสกสิ่งใดสิ่งหนึ่งให้เข้าไปอยู่ในตัวของอีกฝ่ายหนึ่งเป็นต้น, ทําคุณไสย หรือ ทําคุณ ก็ว่า. ทำคุณบูชาโทษ {สํา} ก. ทําความดีต่อผู้อื่น แต่กลับเป็นโทษแก่ผู้ทํา, ทําดีแต่กลับเป็นร้าย, มักใช้พูดเข้าคู่กับ โปรดสัตว์ได้บาป. ทำคุณไม่ขึ้น {สํา} ก. ทําความดีต่อผู้อื่น แต่ผู้นั้นไม่เห็นความดี. ทำเจ็บ {ปาก} ก. ทําให้เดือดร้อนเสียหาย, ทําเสียเจ็บ หรือ ทําเอาเจ็บ ก็ว่า. ทำใจ ก. ควบคุมใจ. ทำได้ลงคอ ก. ทําอย่างไม่เกรงใจ, ทําโดยไม่ยั้งคิด, ทําโดยไม่เมตตาปรานี. ทำตัว ก. วางตัว, ประพฤติ, เช่น ทําตัวดี ทําตัวไม่ดี. ทำตา ก. แสดงความรู้สึกด้วยสายตา เช่น ทําตาเล็กตาน้อยทําตาขุ่นตาเขียว. ทำท่า ก. แสดงกิริยาหรืออาการอย่างใดอย่างหนึ่ง. ทำที ก. แสดงกิริยาหรืออาการให้ผู้อื่นสําคัญผิด. ทำเทียม{กฎ} ก. เลียนแบบ จําลอง หรือทําเอาอย่างด้วยวิธีการใด ๆ ให้เหมือนหรือคล้ายของจริง ทั้งนี้ไม่ว่าจะมีขนาด รูปลักษณะ และวัสดุอย่างเดิมหรือไม่. ทำแท้ง ก. รีดลูก, มีเจตนาทําให้ทารกออกจากครรภ์มารดาก่อนกําหนดและตาย. ทำโทษ ก. ลงโทษ. ทำนาบนหลังคน {สํา} ก. หาผลประโยชน์ใส่ตนโดยขูดรีดผู้อื่น. ทำนาออมกล้า ทำปลาออมเกลือ {สํา} ก. ทําการสิ่งใดถ้ากลัวหมดเปลืองย่อมไม่ได้ผลสมบูรณ์. ทำบท ก. ทําท่าตามบทบาทที่แสดง. ทำบาป ก. ประกอบกรรมชั่ว มีการฆ่าสัตว์ตัดชีวิต เป็นต้น, ทําบาปทํากรรม ก็ว่า. ทำบุญ ก. ประกอบกรรมดี มีการเลี้ยงพระ ตักบาตร ถวายจตุปัจจัยแก่พระสงฆ์ เป็นต้น, ทําบุญทํากุศล ก็ว่า. ทำบุญเอาหน้า {สํา} ก. ทําบุญเพื่ออวดผู้อื่น ไม่ใช่ทําด้วยใจบริสุทธิ์, มักพูดเข้าคู่กับ ภาวนากันตาย. ทำปลา ก. ทําปลาให้สะอาดด้วยการขอดเกล็ด ผ่าท้องเอาไส้พุงออกเป็นต้นให้เหมาะแก่การปรุงอาหาร. ทำปากทำคอ ก. จีบปากจีบคอเวลาพูด. ทำเป็น ก. แสร้งแสดง เช่นทําเป็นหลับ, ใช้ว่า ทําเป็นว่า ก็มี: วางท่า เช่น ทําเป็นคุณนาย ทําเป็นสาว. ทำไปทำมา ก. ในที่สุด, ผลสุดท้าย, เช่น ทําไปทํามากลับได้กําไร ทําไปทํามาจวนติดตะราง. ทำพิษ {ปาก} ก. ให้ผลร้าย. ทำไพ่ ก. ละเลงไพ่ให้คละกันแล้วรวบเข้าเป็นกองใหม่หลังจากกินแต่ละตาแล้ว. ทำฟัน ก. ทําให้ฟันอยู่ในสภาพปรกติหรือใช้การได้ด้วยการอุด ถอน หรือใส่ฟันใหม่ เป็นต้น. ทำไฟ ก. เดินสายไฟ: ทําให้เกิดกระแสไฟ เช่น เครื่องทําไฟ. ทำไม้ {กฎ} ก. ตัด ฟัน กาน โค่น ลิด เลื่อย ผ่า ถาก ทอน ขุด ชักลากไม้ในป่า หรือนําไม้ออกจากป่าด้วยประการใด ๆ และหมายความรวมถึงการกระทําดังกล่าวกับไม้สักหรือไม้ยางที่ขึ้นอยู่ในที่ดินที่มิใช่ป่า หรือการนําไม้สักหรือไม้ยางออกจากที่ดินที่ไม้นั้น ๆ ขึ้นอยู่ด้วย. ทำไม้ทำมือ ก. แสดงกิริยาโดยใช้มือเพื่อเป็นเครื่องหมายอย่างใดอย่างหนึ่ง. ทำร้าย ก. ทําให้บาดเจ็บหรือเสียหาย. ทำร้ายร่างกาย {กฎ} น. เป็นฐานความผิดอาญา ที่ผู้กระทําทําร้ายผู้อื่นจนเป็นเหตุให้เกิดอันตรายแก่กายหรือจิตใจของผู้อื่นนั้น. ทำฤทธิ์ ก. ทําพยศหรืออาละวาดเพื่อให้ได้รับการเอาอกเอาใจ {มักใช้แก่เด็ก}, ทําฤทธิ์ทําเดช ก็ว่า. ทำลิง ก.ทําอาการซุกซนอย่างลิงอย่างค่าง, ทําลิงทําค่าง ก็ว่า. ทำวัตร ก. กระทํากิจที่พึงกระทําตามหน้าที่หรือธรรมเนียมเช่น ไหว้พระสวดมนต์เช้าคํ่าของพุทธบริษัท, ทําวัตรพระ ก็ว่า: ทําสามีจิกรรมตามธรรมเนียมของพระภิกษุ เช่น ก่อนเข้าพรรษาพระภิกษุต้องไปทําวัตรพระอุปัชฌาย์ที่อยู่ต่างจังหวัด. ทำวัตรค่ำ, ทำวัตรเย็น ก. ไหว้พระสวดมนต์ในตอนเย็นหรือคํ่า. ทำวัตรเช้า ก. ไหว้พระสวดมนต์ในตอนเช้า. ทำเวร ก. ผลัดเปลี่ยนเวรกันทํางาน โดยเฉพาะทําความสะอาดห้องเรียนของนักเรียน: ก่อเวร, ผูกเวร, ทําเวรทํากรรม ก็ว่า.ทำเวลา ก. ทําให้ได้ตามเวลาที่กําหนด, เร่งให้เร็วขึ้น. ทำสาว ก. ตบแต่งช่องคลอดให้เหมือนสภาพเดิม. ทำเสน่ห์ ก. ทําให้เพศตรงข้ามหลงรักด้วยวิธีการทางไสยศาสตร์. ทำเสียเจ็บ {ปาก} ก. ทําให้เดือดร้อนเสียหาย, ทําเจ็บ หรือ ทําเอาเจ็บ ก็ว่า. ทำหน้าทำตา ก. แสดงกิริยาอาการทางหน้าตา เช่น ทําหน้าทําตาล้อหลอก. ทำหมัน ก. ทําการคุมกําเนิดโดยกรรมวิธีที่จะไม่ให้ชายหรือหญิงสามารถมีลูกอีกต่อไป. ทำหูทวนลม ก. ได้ยินแต่ทําเป็นไม่ได้ยิน. ทำเหตุ ก. ก่อเหตุ. ทำให้ ก. เป็นเหตุให้ เช่น ทําให้เขาได้เรียนจบ ทําให้เขาต้องออกจากงาน. ทำให้แท้งลูก {กฎ} น. เป็นฐานความผิดอาญา ที่ผู้กระทําทําให้ลูกในท้องของหญิงไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้ และให้การตั้งครรภ์สิ้นสุดลง. ทำให้เสียทรัพย์ {กฎ} น. เป็นฐานความผิดอาญา ที่ผู้กระทําทําให้เสียหาย ทําลาย ทําให้เสื่อมค่าหรือทําให้ไร้ประโยชน์ ซึ่งทรัพย์ของผู้อื่นหรือผู้อื่นเป็นเจ้าของรวมอยู่ด้วย. ทำเอา ก. เป็นเหตุให้ {ใช้ในทางไม่ดี} เช่น ทําเอาเขายํ่าแย่ไป.ทำเอาเจ็บ ก. ทำให้เดือดร้อนเสียหาย, ทำเจ็บ หรือ ทำเสียเจ็บ ก็ว่า.ก. ทำให้เดือดร้อนเสียหำย, ทำเจ็บ หรือ ทำเสียเจ็บ

• ทำเนียบ ๑ - น. ที่พักทางราชการของผู้มีตำแหน่งสูงเช่น ทำเนียบผู้สำเร็จราชการ, ที่ทำการของคณะรัฐบาลเรียกว่า ทำเนียบรัฐบาล.

• ทำเนียบ ๒ - ก. เทียบ, เปรียบ. น. การลำดับตำแหน่งหน้าที่ซึ่งวางเป็นระเบียบแบบแผนขึ้นไว้ เช่น ทำเนียบสมณศักดิ์ ทำ เนียบข้าราชการ. {แผลงมาจาก เทียบ}. ทำเนียบนาม น. นามต่าง ๆ ที่พระมหากษัตริย์โปรดให้ขนานเป็นทำเนียบไว้ เช่น นามพระราชวัง นามพระที่นั่งนามประตู นามป้อม ตลอดจนถึงนามที่ทางราชการเรียก, การลำดับนามช้างม้าสำคัญของหลวง เช่น ทำเนียบนามช้างสำคัญ ทำเนียบนามม้าสำคัญ.