ความหมาย

• 
  

  ก. น้อมลงมา เช่น ธก็ปลิดเอาลูกไม้จากศาขยอันทำนวย {ม. คำหลวง วนประเวศน์}. ว. ระทวย, อ่อน, งอน, เช่น แท้ทวยทำนวยน้อมทำนองนาคแนมฝา {สมุทรโฆษ}. {แผลงมาจาก ทวย}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ทำนอง - น. ทาง, แบบ, แบบอย่าง, เช่น ทำนองคลองธรรมทำนองเดียวกัน: กลุ่มเสียงสูงต่ำที่จัดให้ดำเนินไปอย่างเป็นระเบียบ มีจังหวะสั้นยาว เช่น ทำนองสวด ทำนองเพลงทำนองเทศน์. ทำนองเก็บ ดู เก็บ ๒. ทำนองเสนาะ น. วิธีการอ่านออกเสียงอย่างไพเราะตามลีลาของบทร้อยกรองประเภทโคลง ฉันท์ กาพย์ กลอน.

• ทำนาย - ก. บอกเหตุการณ์หรือความเป็นไปที่จะเกิดในเบื้องหน้า, ทาย ก็ว่า. {แผลงมาจาก ทาย}.

• ทำนุ - ก. บำรุง, อุดหนุน. {แผลงมาจาก ทะนุ}. ทำนุบำรุง ก. เอาใจใส่ดูแลเลี้ยงดู เช่น ทำนุบำรุงบิดามารดา ทำนุบำรุงบุตรธิดา: ซ่อมแซมรักษา, อุดหนุนให้เจริญขึ้น, เช่น ทำนุบำรุงวัด: ธำรงรักษาไว้ เช่น ทำนุบำรุงศาสนา ทำนุบำรุงบ้านเมือง: ทะนุบำรุง ก็ว่า.

• ทำนูล - {กลอน} ก. บอก, กล่าว, เช่น อันว่าพราหมณ์ทั้งหลายก็ทำนายโดยทำนูล {ม. คำหลวง มหาราช}: ยกขึ้นเทินหัว. {แผลงมาจาก ทูล}. {ข.}.

• ทำมัง - {ถิ่น–ปักษ์ใต้} น. ชื่อไม้ต้นหลายชนิดในสกุล Litsea วงศ์ Lauraceae เช่น ชนิด L. elliptica Blume ใบและเนื้อไม้มีกลิ่นคล้ายแมงดา, ชะมัง ก็เรียก.