ความหมาย

• 
  

  [ทิวะสะ] {แบบ} น. วัน. {ป., ส.}. ทิวสภาค น. ส่วนของวัน. {ป.}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ทิวา - {แบบ} น. วัน. {ป., ส.}. ทิวากร น. “ผู้กระทำ ซึ่งกลางวัน”, พระอาทิตย์: {กลอน} กลางวัน เช่น ราตรีปักษีเข้าแนบนอน ทิวากรเราแนบประจำนาง {กากี}. {ป.}. ทิวากาล น. เวลากลางวัน.

• ทิศ, ทิศา - น. ด้าน, ข้าง, ทาง, เบื้อง, {หมายเอา เหนือใต้ ตะวันออก ตะวันตก เป็นต้น}. {ส. ทิศฺ, ทิศา: ป. ทิส, ทิสา}. ทิศ ๖ น. ทิศที่เกี่ยวกับความสัมพันธ์ของบุคคล มี ทิศเบื้องหน้าหรือบูรพทิศ ได้แก่ บิดามารดากับบุตรทิศเบื้องขวาหรือทักษิณทิศ ได้แก่ ครูอาจารย์กับศิษย์ ทิศเบื้องหลังหรือปัจฉิมทิศ ได้แก่ สามีกับภรรยา ทิศเบื้องซ้ายหรืออุตรทิศ ได้แก่ มิตร ทิศเบื้องบนหรือปุริมทิศ ได้แก่ สมณพราหมณ์กับศาสนิกชน และทิศเบื้องล่างหรือเหฏฐิมทิศ ได้แก่ นายกับบ่าวหรือผู้บังคับบัญชากับผู้ใต้บังคับบัญชา. ทิศทาง น. แนว, ทางที่มุ่งไป.ทิศาดร {กลอน} น. ทิศ. ทิศานุทิศ น. ทิศน้อยทิศใหญ่. {ส.}. ทิศาปาโมกข์ น. “ผู้เป็นใหญ่เป็นประธานในทิศ”, อาจารย์ผู้มีความรู้และชื่อเสียงโด่งดัง. {ส. ทิศา + ป. ปาโมกฺข}.

• ที่ - น. แหล่ง, ถิ่น, เช่น ที่ประกอบอาชีพ ที่ทำมาหากิน,สถานที่ เช่น ที่ประชุม ที่พัก, ตำแหน่งแห่งที่ เช่น เอาของวางไว้ให้ถูกที่: ที่ดิน เช่น ซื้อที่ ขายที่ เช่าที่: เครื่องใช้ เช่น ที่นอน ที่เขี่ยบุหรี่: ตำแหน่งหน้าที่ เช่น ที่สมุหพระกลาโหม พระราชาคณะชั้นสามัญที่พระกวีวรญาณ: ลักษณนามบอกสถานที่หรือสิ่งของเป็นชุด ๆ เป็นต้น เช่น ที่นั่ง ๓ ที่ อาหาร ๓ ที่. ส. คำใช้แทนคำนามหรือข้อความที่อยู่ข้างหน้า เช่น คนที่ขยันเด็กที่ฉลาด. ว. คำนำหน้าคำบอกลำดับ เช่น ที่ ๑ ที่ ๒. บ. ณ เช่น อยู่ที่บ้าน. ที่กัลปนา {กฎ} น. ที่ดินซึ่งมีผู้อุทิศแต่ผลประโยชน์ให้วัดหรือพระศาสนา โดยกรรมสิทธิ์ในที่ดินยังคงเป็นของผู้อุทิศ. ที่จริง ว. จริง, แท้, แน่นอน. สัน. คำขึ้นต้นประโยคหรือข้อความแสดงถึงความที่ถูกที่ควร, อันที่จริง หรือ ตามที่จริง ก็ว่า. ที่ดิน น. ผืนแผ่นดินหรือพื้นดิน: {กฎ} พื้นที่ดินทั่วไป และหมายความรวมถึง ภูเขา ห้วย หนอง คลอง บึง บาง ลำนํ้าทะเลสาบ เกาะ และที่ชายทะเลด้วย. ที่ดินของรัฐ {กฎ} น. ที่ดินซึ่งมิได้ตกเป็นกรรมสิทธิ์ของบุคคลหนึ่งบุคคลใด. ที่ดินมือเปล่า น. ที่ดินซึ่งผู้ครอบครองยังไม่มีหนังสือสำคัญสำหรับที่ดิน. ที่ดินส.ป.ก. {กฎ: ปาก} น. คำเรียกที่ดินที่คณะกรรมการปฏิรูปที่ดินเพื่อเกษตรกรรมอนุญาตให้เกษตรกรเข้าทำประโยชน์ในที่ดินของรัฐในเขตปฏิรูปที่ดิน โดยไม่ให้กรรมสิทธิ์ แต่ให้ตกทอดทางมรดกแก่ทายาทโดยธรรมได้. ที่ตาบอด น. พื้นที่หรือที่ดินที่ไม่มีทางเข้าออก.ที่ทาง น. พื้นที่, ที่ดิน. ที่ทำการ น. สถานที่ทํางาน. ที่เท่าแมวดิ้นตาย {สํา} น. ที่ดินหรือเนื้อที่เล็กน้อย. ที่แท้ สัน. ที่จริง. ที่ธรณีสงฆ์ {กฎ} น. ที่ซึ่งเป็นสมบัติของวัด. ที่นอน น. ฟูก, เบาะ, เครื่องปูลาดสําหรับนอน, ราชาศัพท์ ว่า พระที่. ที่บังคับ น. ที่ที่คับแคบและกําหนดไว้เฉพาะ เช่น เขาถูกลงโทษให้อยู่แต่ในที่บังคับ. ที่ปรก น. บริเวณสําหรับพระภิกษุอยู่ปริวาสกรรม. ที่ประชุมใหญ่ของศาลฎีกา {กฎ} น. การประชุมของผู้พิพากษาศาลฎีกาและผู้พิพากษาอาวุโสในศาลฎีกาทุกคนเพื่อปฏิบัติหน้าที่ตามที่มีกฎหมายกําหนด เช่น การวินิจฉัยปัญหาในคดีตามที่ประธานศาลฎีกาเห็นสมควร หรือการเลือกองค์คณะผู้พิพากษาศาลฎีกาแผนกคดีอาญาของผู้ดํารงตําแหน่งทางการเมือง. ที่ปรึกษา น. ผู้มีหน้าที่ให้ความเห็นและคําแนะนํา. ที่พึ่ง น. ผู้คุ้มครองช่วยเหลือ เช่น พ่อแม่เป็นที่พึ่งของลูก, สิ่งที่อาศัยยึดเป็นหลัก เช่น ได้ตําราเป็นที่พึ่ง, เครื่องยึดเหนี่ยวทางใจ เช่น ยึดพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่ง. ที่มั่น น. ที่ตั้งสําหรับต่อสู้. ที่มา น. ต้นเค้า, ต้นกําเนิด. ที่รโหฐาน {กฎ} น. ที่ต่าง ๆ ซึ่งมิใช่ที่สาธารณสถานดังบัญญัติไว้ในประมวลกฎหมายอาญา. ที่รักน. คนรัก, คําแบบแสดงถึงความสุภาพ ความเคารพ ความนับถือเวลาพูดในที่ชุมนุมชนเป็นต้น เช่น พี่น้องที่รักทั้งหลาย หรือในจดหมายที่มีไปถึงผู้ที่คุ้นเคยกัน เช่น แดงที่รัก. ที่ราชพัสดุ {กฎ} น. อสังหาริมทรัพย์อันเป็นทรัพย์สินของแผ่นดินทุกชนิด แต่ไม่รวมถึงอสังหาริมทรัพย์ของรัฐวิสาหกิจและขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น และสาธารณสมบัติของแผ่นดินบางชนิด. ที่ราบ น. ภูมิประเทศที่เป็นที่ราบซึ่งอาจจะราบเรียบหรือมีลักษณะเป็นลูกคลื่น โดยปรกติความสูงตํ่าของพื้นที่ในบริเวณนั้นจะแตกต่างกันไม่เกิน ๑๕๐ เมตร. ที่ราบสูง น. ที่ราบซึ่งสูงกว่าระดับผิวโลกโดยรอบตั้งแต่ ๓๐๐ เมตรขึ้นไป. ที่วัด {กฎ} น. ที่ซึ่งตั้งวัดตลอดจนเขตของวัด. ที่ว่าการ น. สถานที่ปฏิบัติราชการระดับอําเภอ เรียกว่า ที่ว่าการอําเภอ. ที่สุด น. ปลายสุด เช่น ที่สุดของชีวิตคือความตาย. ว. สุดท้าย เช่น ในที่สุด: ลักษณะที่ยิ่งหรือหย่อนกว่าสิ่งอื่น ๆ ทั้งหมดในพวกเดียวกัน เช่น ดีที่สุด ช้าที่สุด. ที่หมาย น. ที่ที่มุ่งไปให้ถึง, จุดที่ตั้งใจจะให้บรรลุถึง. ที่ไหน น. แห่งใด, แห่งใดแห่งหนึ่ง, แห่งใดก็ตาม, เช่น ไปที่ไหนก็ได้: คําใช้ในข้อความคาดคะเนว่าคงจะไม่เป็นเช่นนั้น เช่นนี้ มีความหมายว่า ไฉน, ฉันใด, อย่างไร, เช่น แล้วว่าอนิจจาความรัก พึ่งประจักษ์ดั่งสายนํ้าไหล ตั้งแต่จะเชี่ยวเป็นเกลียวไป ที่ไหนเลยจะไหลคืนมา {อิเหนา}. ที่ไหนได้ {ปาก} ว. อะไรได้, หาใช่เช่นนั้นไม่, คําใช้แสดงความประหลาดใจ ไม่พอใจ ปฏิเสธ หรือแย้ง เป็นต้น เช่น ก พูดว่า หนังสือเล่มนี้ราคาถึง ๑๐ บาทไหม ข ตอบว่า ที่ไหนได้ ตั้ง ๕๐ บาท.

• ที ๑ - น. ครั้ง, คราว, หน, เช่น ทีละน้อย ทีละคน: ใช้เป็นลักษณนามบอกจำนวนครั้ง เช่น เฆี่ยน ๓ ที นาฬิกาตี ๕ ที. ทีใครทีมัน น. โอกาสของใครก็เป็นของคนนั้น. ทีเดียว ว. ฉับพลัน, ทันที, เช่น พูดออกมาทีเดียวนะ: แท้จริง เช่น เก่งทีเดียว. ทีนี้ น. ต่อนี้ไป เช่น ทีนี้จะไม่ทำอีก. ทีหลัง, ทีหน้าทีหลัง น. ภายหลัง, หลังจากนั้น.

• ที ๒ - น. ท่าทาง, ชั้นเชิง, โอกาส, เช่น ท่าดีแต่ทีเหลว ได้ทีเสียที. ทีเด็ด น. ชั้นเชิงที่สามารถเอาชนะอีกฝ่ายหนึ่งได้อย่างเด็ดขาด. ทีท่า น. ความเป็นไปของสถานการณ์หรือบุคคลเป็นต้น, ท่าที ก็ว่า. ทีเล่นทีจริง {สำ} ก. แสร้งทำเล่น ๆ หรือล้อหลอกเป็นการลองเชิง แต่เมื่อเห็นเขาเผลอตัวหรือไม่ว่าก็เอาจริง, เล่นก็ได้ จริงก็ได้.