[ทะริดตฺรี, ทะเรดตฺรี] {แบบ: กลอน} น. โลก, แผ่นดิน, เช่น ผู้ทรงจักรคทาธริษตรี {สมุทรโฆษ}. {ส. ธริตฺรี}.ธเรษตรีศวร [ทะเรดตฺรีสวน] {แบบ: กลอน} น. ผู้เป็นใหญ่ในโลก, บางทีเขียนเป็น ธเรศตรีศวร เช่น สายัณห์หวั่นสวาทไท้ ธเรศตรี ศวรแฮ {ตะเลงพ่าย}.