ความหมาย

• 
  

  {กลอน} ก. ไหว้, นอบน้อม, มักใช้เข้าคู่กับ ไหว้ เป็นนบไหว้. นบนอบ ก. น้อมกายลงไหว้, นอบนบ ก็ว่า.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• นปุงสกลิงค์, นปุงสกล - [นะปุงสะกะ-] {ไว} น. เพศของคำในภาษาบาลีสันสกฤต ที่ไม่จัดเป็นปุงลิงค์และอิตถีลิงค์ เช่น ปท {บท} กาญจน {ทอง} นคร {เมือง}. {ป., ส. นปุํสก = ไม่ใช่ชายไม่ใช่หญิง + ลิงฺค = เพศ}.

• นพ, นพ- - [นบ, นบพะ-] ว. เก้า {ใช้ประกอบหน้าศัพท์อื่น}. {ป. นว: ส. นวนฺ}. นพเก้า [นบพะ-] น. ชื่อแหวนฝังพลอย ๙ อย่าง ทำเป็นยอดก็มี ฝังรอบวงแหวนก็มีสำหรับสวมในการมงคล: ชื่อแกงชนิดหนึ่งมีลักษณะคล้ายแกงส้ม ปรุงด้วยผักหลายชนิด เช่น ผักกระเฉด ผักบุ้ง ประสมปลาร้า, แกงซั้ว ก็เรียก. นพคุณ [นบพะ-] น. ทองคำเนื้อเก้า เป็นทองบริสุทธิ์ โบราณกำหนดราคาตามคุณภาพของเนื้อ หนัก ๑ บาท เป็นราคาเงิน ๙ บาท เรียกว่า ทองเนื้อเก้า หรือ ทองนพคุณเก้านํ้า, เรียกสั้น ๆ ว่า ทองนพคุณ. นพเคราะห์ [นบพะเคฺราะ] {โหร}น. ดาวพระเคราะห์ทั้ง ๙ คือ อาทิตย์ จันทร์ อังคารพุธ เสาร์ พฤหัสบดี ราหู ศุกร์ เกตุ. นพปฎล [นบพะปะดน] ว. มีหลังคา ๙ ชั้น หมายถึง เศวตฉัตร. {ป.นว + ปฏล}. นพพล, นพพวง, นพพัน [นบพน,นบพวง,นบพัน] น. วิธีฝึกหัดเลขโบราณอย่างหนึ่ง.นพรัตน์ [นบพะ-] น. แก้ว ๙ อย่าง คือ เพชร ทับทิมมรกต บุษราคัม โกเมน นิล มุกดา เพทาย ไพฑูรย์, นวรัตน์หรือ เนาวรัตน์ ก็ว่า. {ส. นวรตฺน}. นพศก [นบพะ-] น. เรียกปีจุลศักราชที่ลงท้ายด้วยเลข ๙ เช่น ปีเถาะนพศกจุลศักราช ๑๓๔๙. นพศูล, นภศูล [นบพะสูน]น.เครื่องประดับยอดปรางค์ ทำเป็นรูปหอก มีกิ่งเป็นรูปดาบแตกสาขาออกไป ๔ ทิศ, แง่งขิง ฝักเพกา ลำภุขันหรือ สลัดได ก็เรียก.

• นพกะ - [นบพะ-] น. ผู้ใหม่. {ป. นวก}.

• นพนิต - [นบพะนิด] น. เนยข้นชนิดหนึ่ง. {ชาวอินเดียเรียกว่า ghee}. {ป., ส. นวนีต}.

• นภ- - [นะพะ-, นบพะ-] น. ฟ้า, หาว, อากาศ. {ป. นภ: ส. นภสฺ}. นภจร [นบพะจอน] น. ผู้ไปในฟ้า เช่น เทวดาวิทยาธร นก เมฆ ลม. {ส. นภสฺจร}. นภดล [นบพะดน] น. พื้นฟ้า. {ส. นภสฺตล}. นภมณฑล [นบพะมนทน]น. ท้องฟ้า. {ส. นโภมณฺฑล}. นภวิถี [นะพะ-] น. ทางฟ้า คือ วิถีโคจรแห่งตะวัน. {ส. นโภวิถี}. นภศูล,นพศูล [นบพะสูน] น. เครื่องประดับยอดปรางค์ ทำเป็นรูปหอก มีกิ่งเป็นรูปดาบแตกสาขาออกไป ๔ ทิศ, แง่งขิง ฝักเพกา ลำภุขัน หรือ สลัดได ก็เรียก. นภสินธุ์ [นบพะ-] น. แม่นํ้าคงคา, แม่นํ้าในฟ้า คือ ทางช้างเผือกในตำราดาว. {ส. นภสินฺธุ}. นภา {กลอน} น. ฟ้า. นภาลัย น. ท้องฟ้า, กลางหาว. {ป.}.