[นิบพาน] น. ความดับสนิทแห่งกิเลสและกองทุกข์. ก. ดับกิเลสและกองทุกข์, ตาย {ใช้แก่พระอรหันต์}. {ป.: ส. นิรฺวาณ}, โบราณใช้ว่า นิรพาณ ก็มี. {จารึกสยาม}.