[-ซวง] น. หมู่, พวก, เช่น ทุกหมวดทุกกระทรวงทรง ฤทธิเรื้อง {ยอพระเกียรติกรุงธน), ชนิด, อย่าง, เช่น อนึ่งนั้นอุเบกขาว่าเพ่งเฉย คือแหวกเลยสุขทุกข์อาลัยห่วง ไม่มีทุกข์ไม่มีสุขสิ้นทั้งปวงสามกระทรวงนี้เป็นชื่อเวทนา {ปกีรณำพจนาดถ์), แบบ, อย่าง, กระบวน, เช่น ส่วนองค์พระอัยกาก็ทรงพาหนะหัสดินทร กรินทรราชเป็นทัพหลวงตามกระทรวงพยุหยาตรา {ม. ร่ายยาว มหาราช), โดยสมควรแก่กระทรวงแล้วส่งไป {สามดวง), ผจญคนกลิ้งกลอกกลับหลอกลวงเอากระทรวงสัตย์ซื่อให้เสื่อมเท็จ {สุ. สอนเด็ก}.