ความหมาย

• 
  

  {ปาก} ว. ใช้ประกอบนามที่อยู่ไกลออกไป เช่น บ้านนู้นมีงานรื่นเริง.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• บญุ , บญุ - - [บนุ , บุนยะ-] น. ความสุข เช่น หน้าตาอิ่มบุญ:การกระทำดีตามหลักคำสอนในพระพุทธศาสนา เช่น ไปทำบุญที่วัด: ความดี เช่น ปล่อยนกปล่อยปลาเอาบุญ, คุณงามความดี เช่น เขาทำบุญช่วยเหลือคนตกทุกข์ได้ยาก, ช่วยเหลือเกื้อกูลผู้อื่น เช่น คนใจบุญ, ผลของการทำความดีจากชาติปางก่อน เช่น เขามีบุญจึงเกิดมาบนกองเงินกองทอง. {ป. ปญุ ญฺ : ส. ปณุ ยฺ }. บุญกิริยาวัตถุ [บุนยะ-] น. ที่ตั้งแห่งการทำบุญ, เรื่องที่จัดเป็นการทำความดี, หลักการทำความดี, ทางทำความดี, มี ๑๐ ข้อ คือ ทานมัยสีลมัย ภาวนามัย อปจายนมัย เวยยาวัจจมัย ปัตติทานมัยปัตตานุโมทนามัย ธัมมัสสวนมัย ธัมมเทสนามัย ทิฏฐุชุ-กรรม, โดยย่อมี ๓ ข้อ ได้แก่ ทานมัย สีลมัย ภาวนามัย. บุญเขต [บุนยะ-] น. เนื้อนาบุญ, แหล่งที่ควรแก่การทำบุญ เช่น พระสงฆ์. {ป. ปุญฺญกฺเขตฺต}. บุญคุณ น.ความดีที่ทำไว้ต่อผู้ใดผู้หนึ่งและสมควรจะได้รับการตอบแทน เช่น พ่อแม่มีบุญคุณต่อเรา. บุญทาย ว. ควรเป็นเนื้อคู่กัน เช่น ไปสู่ขอลูกสาวหลานสาวท่าน บุญทายต้องกัน. บุญทำกรรมแต่ง {สำ} บุญหรือบาปที่ทำไว้ในชาติก่อนเป็นเหตุทำให้รูปร่างหน้าตาหรือชีวิตของคนเราในชาตินี้สวยงาม ดี ชั่ว เป็นต้น.บุญธรรม น.เรียกลูกของคนอื่นซึ่งเอามาเลี้ยงเป็นลูกของตัว ว่า ลูกบุญธรรม, ถ้าจดทะเบียนถูกต้องตามกฎหมาย เรียกว่า บุตรบุญธรรม. บุญนิธิ [บุนยะ-] น. ขุมทรัพย์คือบุญ. {ป.}.บุญมาวาสนาส่ง {สำ} เมื่อมีบุญ มีวาสนาก็จะได้สิ่งที่ดี, บุญมาวาสนาช่วย หรือ บุญพาวาสนาส่งก็ว่า. บุญราศี [บุนยะ-, บุน-] น. กองบุญ. บุญฤทธิ์ [บนุ ยะ-] น. ความสำเร็จด้วยบุญ . บุญหนักศักดิ์ใหญ่ ว. มีฐานันดรศักดิ์สูงและอำนาจวาสนายิ่งใหญ่ {มักใช้ในความประชด} เช่น ถึงเป็นพี่น้องกัน แต่ฉันก็ไม่กล้าไปรบกวนเขา เพราะเขาบุญหนักศักดิ์ใหญ่เหลือเกิน.

• บ ๑ - [บอ] พยัญชนะตัวที่ ๒๖ เรียกว่า บอ ใบไม้ เป็นอักษรกลาง ใช้เป็นพยัญชนะต้น และเป็นตัวสะกดในมาตรากบหรือแม่กบ เช่น ดิบ.

• บ ๒, บ่ - [บอ, บ่อ] ว. ไม่, มักใช้ในหนังสือเก่าหรือกวีนิพนธ์หรือบางท้องถิ่น, ในที่ใช้ บ เมื่อใช้ว่า บ่ ก็มีความเช่นเดียวกัน. บมิ {กลอน} ว. ไม่. บราง [บอ-] {โบ: กลอน} ก. ไม่, ไม่มี, เช่น บรางนาน บรางโทษ, ใช้ บร้าง ก็มี. บแรง, บ่แรง {โบ} ก. ไม่มีกำลัง, ไม่ไหว, เช่น มีลางสิ่งกินอันบ่แรงหลักถานเขา เนื้ออันบ่แรงนั้นกลัวเขาก็แล่นไปเร้นที่ลับ {ไตรภูมิ}. บแรงภักษ์, บ่แรงภักษ์ {โบ} ก. กินไม่ไหว เช่น กระจับใหญ่มีในโบษขรเท่าศีศะกาษร แลใบบ่แรงภักษภูญช์ {ม. คำหลวง จุลพน}. บเอ {โบ} ว. มิใช่เอก, มิใช่หนึ่ง, มาก เช่น อักษรอรรถบเอ {ม. คำหลวง ทศพร}.

• บโทน - [บอ-] น. ผู้ติดหน้าตามหลัง, คนใช้.

• บก - น. ส่วนของผิวพื้นโลกที่ไม่ใช่ทะเลหรือแม่นํ้าลำคลองเป็นต้น, ภาคพื้นดิน เช่น ทหารบก ทางบก, ที่ที่แห้ง, ที่ที่พ้นจากนํ้า, เช่น ขึ้นบก บนบก. ว. แห้ง, พร่อง, ลดลง, เช่น แลมันทำชู้แล้วมันทอดหญิงนั้นเสีย ท่านว่ามันทำให้ลูกหลานท่านนมบกอกพร่อง {สามดวง}: ย่อยยับหมดกำลัง เช่น โจมปรปักษบกบาง {ตะเลงพ่าย}. บกพร่อง ก. ไม่ครบบริบูรณ์เท่าที่ควรมีควรเป็น เช่น ข้อความบกพร่อง ทำงานบกพร่อง.