[บัน, บันนะ-] น. ปีก: หนังสือ: ใบไม้. {ส. ปรฺณ: ป. ปณฺณ}. บรรณกุฎี น. กระท่อมอันมุงบังด้วยใบไม้. {ส. ปรฺณ + กุฏิ}. บรรณพิภพ, บรรณโลก {แบบ} น. วงการหนังสือ. บรรณศาลา น. ที่สำนักของฤๅษีหรือผู้บำเพ็ญพรตเป็นต้น ถือกันว่ามุงบังด้วยใบไม้. {ส. ปรฺณศาลา: ป. ปณฺณสาลา ว่า โรงที่มุงและบังด้วยใบไม้}. บรรณสาร {โบ} น. หนังสือราชการ.บรรณาการ [บันนากาน] น. สิ่งที่ส่งไปให้ด้วยความเคารพนับถือหรือด้วยไมตรี. {ป. ปณฺณาการ: ส. ปรฺณาการ}, ในบทประพันธ์ใช้ว่า บรรณา ก็มี. บรรณาคม [บันนาคม] น. ห้องหนังสือ. บรรณาธิกร [บันนา-] ก. รวบรวมและจัดเลือกเฟ้นเรื่องลงพิมพ์. บรรณาธิการ [บันนาทิกาน] น. ผู้จัดเลือกเฟ้น รวบรวม ปรับปรุง และรับผิดชอบเรื่องลงพิมพ์.บรรณานุกรม [บันนานุกฺรม] น. บัญชีรายชื่อหนังสือที่ใช้ประกอบการค้นคว้า, บัญชีรายชื่อหนังสือในหัวข้อเรื่องใดเรื่องหนึ่ง ยุคใดยุคหนึ่งหรือของผู้เขียนคนใดคนหนึ่ง มักจะมีรายละเอียดเกี่ยวกับการพิมพ์. บรรณารักษ์ [บันนารัก ] น. บุคคลที่รับผิดชอบในการบริหารและดำเนินงานในห้องสมุด. บรรณารักษศาสตร์ [บันนารักสะสาด, บันนารักสาด] น. วิชาที่ว่าด้วยการบริหารห้องสมุด.