ความหมาย

• 
  

  [บัน-] {ราชา} ก. นอน, โบราณใช้ ประทม ก็มี. {ข. ผฺทํ}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• บรรทัด - [บัน-] น. ข้อความที่เขียนหรือพิมพ์ต่อเนื่องกันเป็นแถวเป็นแนวแต่ละแนว เช่น ตัดบรรทัดที่ ๒๐ ออก, ลักษณนามว่า บรรทัด เช่น ให้เขียนเรียงความอย่างน้อย ๕๐ บรรทัด, เรียกตัวหนังสือที่เขียนเต็มช่วงระหว่างเส้นบรรทัด ๒ เส้น ว่า ตัวเต็มบรรทัด, เรียกตัวหนังสือที่เขียนเพียงครึ่งหนึ่งของช่วงระหว่างเส้นบรรทัด ๒ เส้น ว่า ตัวครึ่งบรรทัด, เรียกอุปกรณ์การเขียนชนิดหนึ่งทำด้วยไม้เป็นต้น สำหรับทาบเป็นแนวเพื่อขีดเส้นให้ตรง ว่า ไม้บรรทัด, เรียกเส้นที่ตีหรือพิมพ์ไว้บนกระดาษเป็นต้นเพื่อเขียนหรือพิมพ์ตัวอักษรบนเส้น ใต้เส้น หรือระหว่างเส้น ว่า เส้นบรรทัด. บรรทัดฐาน น. แบบแผนสำหรับยึดถือเป็นแนวทางปฏิบัติ, ปทัสถาน หรือปทัฏฐาน ก็ว่า. บรรทัดรองมือ น. อุปกรณ์อย่างหนึ่งสำหรับจิตรกรใช้รองมือเขียนภาพ เป็นไม้แบน ๆ ยาว ๑-๒ ฟุต กว้างประมาณ ๑ นิ้ว หุ้มปลายข้างหนึ่งด้วยสำลีพันกระดาษฟางหรือผ้าเนื้อนุ่ม. บรรทัดราง น. อุปกรณ์อย่างหนึ่งของช่างไม้ เป็นเชือกพันลูกรอกอยู่ในรางไม้ เมื่อดึงปลายเชือกออกจากรอก เชือกจะผ่านกระปุกซึ่งมีสีดำหรือสีแดงบรรจุอยู่ทำให้เชือกติดสีเมื่อดึงเชือกให้ตึงตรงแนวพื้นกระดานเป็นต้นที่ต้องการขีดเส้นแล้วดีด สีจากเชือกจะติดพื้นเป็นเส้นตรงตามต้องการ.

• บรรทับ - [บัน-] {โบ: กลอน} ก. ประทับ, แนบชิด, เช่น ถนอมบรรทับออมชม ทราบเนื้อ {ทวาทศมาส}.

• บรรทาน - [บัน-] ก. เพิ่มให้, ให้. {แผลงมาจาก ประทาน}.

• บรรทุก - [บัน-] ก. วางลง ใส่ลง หรือบรรจุในยานพาหนะเป็นต้นเพื่อขนย้ายไปทีละมาก ๆ, ประทุก ก็ใช้: โดยปริยายหมายความว่า รับภาระ เช่น บรรทุกงานไว้มาก.

• บรรพ- ๒, บรรพ์ - [บันพะ-, บัน] ว. ก่อน, ทีแรก,เบื้องต้น: ตะวันออก. {ป. ปุพฺพ: ส. ปูรฺว}. บรรพกาล น. ดั้งเดิม. บรรพชน น. บุคคลรุ่นก่อน ๆ แต่โบราณซึ่งเป็นต้นเผ่าพันธุ์หนึ่ง ๆ. บรรพบุรุษ น. ผู้เป็นต้นวงศ์ตระกูลซึ่งมีผู้สืบสายโลหิตมา, บุคคลที่นับตั้งแต่ปู่ย่าตายายขึ้นไป. บรรพสตรี น. หญิงผู้เป็นต้นวงศ์.