ความหมาย

• 
  

  ว. อ่อนเปลี้ยหรือหมดแรงเพราะถูกทุบตีอย่างรุนแรงหรือเจ็บป่วยอย่างหนัก หรือออกกำลังมากเกินไปเป็นต้น.บอบช้ำ ว. ฟกชํ้าและระบม. บอบบาง ว. อ้อนแอ้น,ไม่แน่นหนาหรือไม่คงทน. บอบแบบ ว. อ่อนป้อแป้.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• บ้อม - {ปาก} ก. ทำร้ายร่างกายด้วยการทุบตี.

• บ๋อม - ว. บุ๋ม.

• บ่อย, บ่อย ๆ - ว. หลายครั้งหลายหนไม่ห่างกัน.

• บอระเพ็ด - น. ชื่อไม้เถาชนิด Tinospora crispa {L.} Miers ex Hook.f. et Thomson ในวงศ์ Menispermaceae เถาเป็นตุ่ม รสขม ใช้ทำยาได้.

• บอระมาน - {โบ} น. กาว, แป้งเปียก.