ความหมาย

• 
  

  ก. ผัน, ผิน.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• บั้น ๒ - น. ชื่อมาตราตวงข้าวเปลือก มีอัตรา ๒ บั้น เป็น ๑ เกวียน. บั้นหลวง น. ชื่อมาตราตวงตามวิธีประเพณีมีอัตราเท่ากับ ๑,๐๐๐ ลิตร.

• บัน ๓ - ก. เบา, น้อย, เช่น มัวเมาไม่บัน. {ดึกดำบรรพ์}. บันเบา ว. น้อย {โดยมากมักใช้ในทางปฏิเสธหรือเป็นเชิงคำถาม} เช่น เขามีวาทศิลป์พูดชักจูงใจคนไม่บันเบาทีเดียว.

• บันเดิน - ก. ทำให้เดิน.

• บันเทิง - ก. เบิกบาน, รื่นเริง: ทำให้รู้สึกสนุก เช่น รายการบันเทิง, บำเทิง หรือ ประเทิง ก็ว่า. บันเทิงกาสร น. ชื่อเพลงระบำสำหรับกาสร ใช้ในการแสดงโขน ตอนพาลีสอนน้อง. บันเทิงคดี น. เรื่องที่เขียนหรือแต่งขึ้นโดยมุ่งให้ความบันเทิงแก่ผู้อ่าน.

• บันเหิน - {กลอน} ก. เหาะไป, บินไป, โบราณเขียนเป็น บันเหอร ก็มี เช่น ดอกบววบินบนบันหารบันเหอรจับจร {ม. คำหลวงมหาพน}.