ความหมาย

• 
  

  ก. เบา, น้อย, เช่น มัวเมาไม่บัน. {ดึกดำบรรพ์}. บันเบา ว. น้อย {โดยมากมักใช้ในทางปฏิเสธหรือเป็นเชิงคำถาม} เช่น เขามีวาทศิลป์พูดชักจูงใจคนไม่บันเบาทีเดียว.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• บันเดิน - ก. ทำให้เดิน.

• บันเทิง - ก. เบิกบาน, รื่นเริง: ทำให้รู้สึกสนุก เช่น รายการบันเทิง, บำเทิง หรือ ประเทิง ก็ว่า. บันเทิงกาสร น. ชื่อเพลงระบำสำหรับกาสร ใช้ในการแสดงโขน ตอนพาลีสอนน้อง. บันเทิงคดี น. เรื่องที่เขียนหรือแต่งขึ้นโดยมุ่งให้ความบันเทิงแก่ผู้อ่าน.

• บันเหิน - {กลอน} ก. เหาะไป, บินไป, โบราณเขียนเป็น บันเหอร ก็มี เช่น ดอกบววบินบนบันหารบันเหอรจับจร {ม. คำหลวงมหาพน}.

• บันโดย - ก. พลอยแสดง เช่น บันโดยหรรษา: ดำเนินตาม, เอาอย่าง, ยินยอม, คล้อยตาม, เช่น ขอท้าวบันโดยจิตรตูข้า {สมุทรโฆษ}, ผูกจิตรจาบัลย์ จักเบี่ยงบันโดยใดมี {สรรพสิทธิ์}.

• บันได - น. สิ่งที่ทำเป็นขั้น ๆ สำหรับก้าวขึ้นลง, กระได ก็ว่า, โดยปริยายหมายถึง บุคคลหรือสิ่งที่อาศัยใช้ไต่เต้าขึ้นไปสู่ฐานะหรือตำแหน่งที่สูงขึ้นไป. บันไดแก้ว น. ที่รองพระคัมภีร์และลานสำหรับจารหนังสือ, ที่สำหรับพาดพระแสง. บันไดรถจักรยาน น. ส่วนของรถจักรยาน สำหรับใช้เท้าเหยียบเวลาขึ้นลงและถีบเพื่อให้ล้อหมุน. บันไดลิง ๑ น. บันไดเชือกที่ยึดเฉพาะส่วนบนไว้ เมื่อจะใช้จึงปล่อยลงมา ใช้ไต่ขึ้นลง, กระไดลิง ก็ว่า. บันไดเลื่อน น. บันไดที่เคลื่อนได้ด้วยกำลังไฟฟ้า.