ความหมาย

• 
  

  [บับพาชะนียะกำ] น. กรรมที่สงฆ์ทำแก่ภิกษุที่จะพึงขับไล่, พิธีขับไล่บุคคลที่พึงขับไล่. {ป. ปพฺพาชนียกมฺม}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• บัล - {แบบ} น. ชื่อมาตรานํ้าหนักมคธ ๑๐ บัล เป็น ๑ ตุลา, ๒๐ ตุลา เป็น ๑ ภาระ. {ป., ส. ปล}.

• บัลเลต์ - น. ระบำปลายเท้า.

• บัลลพ, บัลวะ - [บันลบ, บันละวะ] {แบบ} น. หน่อต้นไม้, กระโดงไม้ที่แตกออกใหม่, ใช้ว่า บัลลพ์ ก็มี. {ส. ปลฺลว}.

• บัลลังก์ - น. พระแท่นที่ประทับของพระมหากษัตริย์ภายใต้พระมหาเศวตฉัตร เรียกว่า พระแท่นราชบัลลังก์: ที่นั่งผู้พิพากษาเมื่อพิจารณาคดีในศาล: ส่วนของสถูปเจดีย์แบบลังกา มีรูปเป็นแท่นอยู่เหนือองค์ระฆัง. ก. นั่งขัดสมาธิ เรียกว่า นั่งคู้บัลลังก์. {ป. ปลฺลงฺก}.

• บัลลูน - น. ลูกกลมขนาดใหญ่บรรจุแก๊สที่เบากว่าอากาศทำให้ลอยได้ ใช้ประโยชน์ในกิจการบางอย่าง เช่น ตรวจลมชั้นบน, ใช้ว่า บอลลูน ก็มี. {อ. balloon}.