ความหมาย

• 
  

  {โบ} น. หนังสือที่แจ้งเรื่องราวของทางราชการ, บัฏหมาย หรือ บัตรหมาย ก็เรียก.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• บาดาล - น. พื้นที่ใต้ระดับผิวดินลงไป, เรียกนํ้าที่สูบจากใต้ดินที่ลึกไม่ตํ่ากว่า ๑๐ เมตร ว่า นํ้าบาดาล: นาคพิภพเป็นที่อยู่ของนาค. {ป., ส. ปาตาล}.

• บาต - น. การตก, การตกไป, นิยมใช้ประกอบหลังคำอื่นในคำว่า บิณฑบาต = การตกแห่งก้อนข้าว, อสนีบาต = การตกแห่งสายฟ้า คือ ฟ้าผ่า, อุกกาบาต = การตกแห่งคบเพลิง คือ ผีพุ่งไต้. {ป. ปาต}.

• บาตร - [บาด] น. ภาชนะชนิดหนึ่งสำหรับภิกษุสามเณรใช้รับอาหารบิณฑบาต. {ส. ปตฺร: ป. ปตฺต}. บาตรแก้ว น. บาตรใหญ่ ๓ ใบ ถักเชือกรอบนอก ในพระราชพิธีกัตติเกยา.

• บาท ๑, บาท- - [บาด, บาดทะ-] น. ตีน, เท้า, เช่น ทวิบาท จตุบาท, ราชาศัพท์ว่า พระบาท. {ป., ส.ปาท}. บาทบงกช [บาดทะบงกด, บาดบงกด] น. บัวบาท, บัวรองเท้า, หมายความว่า เท้าพระพุทธเจ้าหรือพระมหากษัตริย์. {ป., ส. ปาทปงฺกช}. บาทบงสุ์ [บาดทะบง] น. ละอองเท้า. {ป. ปาทปํสุ}. บาทบริจาริกา [บาดบอริ-] น. ภรรยาที่เป็นสามัญชนของพระมหากษัตริย์กรมพระราชวังบวร และเจ้าฟ้า. {ป., ส. ปาทปริจาริกา}. บาทมุทรา [บาดทะมุดทฺรา] น. รอยเท้า. {ส.}. บาทมูล [บาดทะมูน] น. ที่ใกล้เท้า, แทบฝ่าเท้า. {ป.}. บาทมูลิกากร [บาดทะมูลิกากอน] น. หมู่คนที่อยู่แทบบาทมูล คือ ข้าราชการในพระองค์. {ป.}. บาทยุคล [บาดทะยุคน, บาดยุคน] น. เท้าทั้งคู่. {ป. ปาทยุคล}. บาทรช, บาทรัช [บาดทะรด, บาดทะรัด] น. ละอองเท้า. {ส. ปาทรช}. บาทวิถี [บาดวิถี] น. ทางเท้า.

• บาท ๒ - น. มาตราเงินตามวิธีประเพณี ๑๐๐ สตางค์หรือ ๔ สลึง เท่ากับ ๑ บาท, อักษรย่อว่า บ.: เขียนตามวิธีโบราณดังนี้  หมายความว่า ๓ บาท: ชื่อมาตราชั่งตามวิธีประเพณี สำหรับกำหนดนํ้าหนักเท่ากับเงินทอง หรือนากหนัก ๑๕ กรัม.