น. ที่อยู่ เช่น เลขบ้าน เจ้าบ้าน, สิ่งปลูกสร้างสำหรับเป็นที่อยู่อาศัย เช่น บ้านพักตากอากาศ บ้านเช่า, บริเวณที่เรือนตั้งอยู่ เช่น เขตบ้าน, หมู่บ้าน เช่น ผู้ใหญ่บ้าน, ถิ่นที่มีมนุษย์อยู่ เช่น สร้างเป็นบ้านเป็นเมือง. ว. ที่มีอยู่ตามบ้าน เช่น หนูบ้าน คู่กับ หนูนา หรือที่เลี้ยงไว้ เช่น หมูบ้าน คู่กับ หมูป่า. บ้านเกิดเมืองนอน น. ประเทศหรือถิ่นซึ่งเป็นที่เกิด. บ้านเคยอยู่ อู่เคยนอน {สำ} น. สถานที่ตนเคยอยู่อาศัยมาก่อน. บ้านจัดสรร น. กลุ่มบ้านซึ่งรัฐหรือเอกชนเป็นผู้ลงทุนสร้างให้ก่อน โดยยอมให้ผู้ซื้อผ่อนชำระก็ได้. บ้านช่อง, บ้านช่องห้องหอ น. บ้านที่อยู่อาศัย เช่น บ้านช่องรกรุงรัง. บ้านแตกสาแหรกขาด {สำ} น. สภาพที่ต้องกระจัดกระจายพลัดพรากกันเพราะเกิดเหตุการณ์ที่ร้ายแรงขึ้นในครอบครัวหรือในบ้านเมือง. บ้านนอก น. เขตแดนที่พ้นจากเมืองหลวงออกไป, เขตที่อยู่นอกตัวเมือง, คนที่เป็นชาวไร่ชาวนาอยู่นอกกรุงหรือเมืองหลวง, บ้านนอกขอกนา หรือ บ้านนอกคอกนา ก็ว่า. ว. ที่อยู่ห่างไกลความเจริญ, {ปาก} ไม่ทันสมัย เช่น หน้าตาบ้านนอก แต่งตัวบ้านนอก. บ้านนอกขอกนา, บ้านนอกคอกนา น. บ้านนอก. บ้านพัก น. บ้านที่ทางราชการหรือองค์การต่าง ๆ สร้างขึ้นให้เป็นที่อยู่ชั่วคราวของเจ้าหน้าที่. บ้านเมือง น. ประเทศชาติ. บ้านเมืองมีขื่อมีแป {สำ} น. บ้านเมืองหรือประเทศย่อมมีกฎหมายคุ้มครอง เช่น ถ้าบ้านเมืองมีขื่อมีแป คงไม่ทำกับอ้ายแก่เช่นนี้ได้ {เสภาพญาราชวังสัน}, มักใช้ในเชิงปฏิเสธว่า บ้านเมืองไม่มีขื่อไม่มีแป. บ้านรับรอง น. บ้านที่หน่วยงานสร้างไว้สำหรับให้แขกสำคัญมาพัก. บ้านเรือน น.บ้านที่อยู่อาศัย.