ความหมาย

• 
  

  น. เรียกชายที่เป็นลูกครึ่งจีนกับมลายูที่เกิดในมลายูและอินโดนีเซีย ว่า บ้าบ๋า, คู่กับ ย่าหยา.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• บ้าบิ่น ๑ - ดูใน บ้า ๑.

• บ้าบิ่น ๒ - น. ชื่อขนมชนิดหนึ่ง ทำด้วยแป้งข้าวเหนียวผสมกับมะพร้าวทึนทึกขูดเป็นฝอยและนํ้าตาลทรายผิงไฟล่างไฟบน.

• บาบี - {กลอน} น. คนมีบาป, คนมีความชั่ว, เช่น ชนะแต่บาบีพรรค์ พรั่งพร้อม {ตะเลงพ่าย}. {ป. ปาปี: ส. ปาปินฺ}.

• บาป, บาป- - [บาบ, บาบปะ-] น. การกระทำผิดหลักคำสอนหรือข้อห้ามในศาสนา: ความชั่ว, ความมัวหมอง. ว. ชั่ว, มัวหมอง, เช่น บาปมิตร = มิตรชั่ว. {ป., ส. ปาป}. บาปกรรม [บาบกำ] น. บาป. {ส. ปาปกรฺม: ป. ปาปกมฺม}. บาปเคราะห์ [บาบปะ-] ว. เคราะห์ร้าย. น. ดาวพระเคราะห์ที่ให้โทษ เช่น พระราหู. {ส. ปาปคฺรห}. บาปหนา [บาบหฺนา] น. บาปมาก. ว. มีบาปมาก, มีบาปสั่งสมไว้มาก, มีกรรมมาก, เช่น คนบาปหนา.

• บาพก - [บา-พก] {แบบ} น. ไฟ, {โบ} ใช้ว่า บ่าพก ก็มี เช่น ผ้าช้อยช่นยยืน บ่าพกปืนชัชวาลย์ {ม. คำหลวงนครกัณฑ์}. {ป., ส. ปาวก}.