น. ข้าว เช่น จุ่งเอาอรรนอวยแก่ผู้มักบาย น้นนเทอญ {ม. คำหลวง ทานกัณฑ์}. {ข.}. บายศรี น. เครื่องเชิญขวัญหรือรับขวัญ ทำด้วยใบตอง รูปคล้ายกระทง เป็นชั้น ๆ มีขนาดใหญ่เล็กสอบขึ้นไปตามลำดับ เป็น ๓ ชั้น ๕ ชั้น ๗ ชั้น หรือ ๙ ชั้น มีเสาปักตรงกลางเป็นแกนมีเครื่องสังเวยวางอยู่ในบายศรีและมีไข่ขวัญเสียบอยู่บนยอดบายศรี มีหลายอย่าง เช่นบายศรีตอง บายศรีปากชาม บายศรีใหญ่. {ข. บาย ว่า ข้าว + ศรี ว่า สิริ หมายความว่า ข้าวอันเป็นสิริหรือข้าวขวัญ}. บายศรีปากชาม น. บายศรีตองที่จัดวางลงปากชาม.