ความหมาย

• 
  

  [-ทา] {แบบ} ก. เบียดเบียน, บีบคั้น, รบกวน, เจ็บปวด. {ส. ปีฑา: ป. ปีฬ}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• บีตา - {ฟิสิกส์} น. ชื่ออนุภาคที่พุ่งออกมาจากนิวเคลียสของอะตอมกัมมันตรังสี มี ๒ ชนิด คือ อิเล็กตรอนและ โพซิตรอน. {อ. beta particle}, มักเรียกกระแสอนุภาคบีตาว่า รังสีบีตา ซึ่งเคลื่อนที่ด้วยความเร็วประมาณ ๒๙๐,๐๐๐ กิโลเมตรต่อวินาที มีอำนาจในการเจาะทะลุมากกว่ารังสีแอลฟา แต่น้อยกว่ารังสีแกมมา. {อ. beta rays}.

• บีบ - ก. ใช้มือเป็นต้นกดด้านทั้ง ๒ ของสิ่งใดสิ่งหนึ่งเข้าหากัน เช่น บีบมะนาว, โดยปริยายหมายถึง กดดัน เช่น ถูกบีบ. บีบขนมจีน ก. บีบแป้งขนมจีนที่อยู่ในห่อผ้าที่เย็บติดกับหน้าแว่น แล้วโรยให้เป็นเส้นลงในนํ้าเดือด, โรยขนมจีน ก็ว่า. บีบขมับ ก. เอาไม้คาบเข้าที่ขมับทั้ง ๒ ข้าง แล้วผูกรวบรัดหัวท้ายไม้คาบนั้นเข้าด้วยกันเป็นวิธีลงโทษในสมัยโบราณแบบหนึ่ง.บีบคั้น ก. บีบบังคับให้ได้รับความลำบาก. บีบน้ำตา ก. แกล้งร้องไห้, ร้องไห้. บีบบังคับ ก. กดขี่. บีบรัด ก. ทำให้รู้สึกอึดอัดใจเพราะเหตุอย่างใดอย่างหนึ่งคล้ายถูกบีบถูกรัด.

• บึก - น. ชื่อปลานํ้าจืดขนาดใหญ่ชนิด Pangasianodon gigas Chevey ในวงศ์ Pangasiidae ไม่มีเกล็ด ตัวยาวแบนข้างเล็กน้อย ท้องกลม มีหนวดสั้นมากข้างละ ๑ เส้นที่มุมปาก ไม่มีฟัน ครีบหลังตอนที่ ๒ เป็นแผ่นเนื้อขนาดเล็ก ลำตัวด้านหลังสีเทาอมนํ้าตาลแดง ด้านท้องสีขาว มีในลำแม่นํ้าโขง ขนาดยาวได้ถึง ๓ เมตร.

• บึกบึน - ก. ทรหดอดทน, ไม่ท้อถอย. ว. ล่ำสัน เช่น รูปร่างบึกบึน.

• บึง - น. แหล่งนํ้าขนาดใหญ่ มีนํ้าขังตลอดปี. บึงบาง น. บึงที่ใช้เป็นทางนํ้า.