ความหมาย

• 
  

  น. บุญ. {ส. ปุณฺย: ป. ปุญฺญ}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• บุตร, บุตร- - [บุด, บุดตฺระ-] น. ลูก, ลูกชาย. {ส. ปุตฺร: ป. ปุตฺต}. บุตรธรรม [บุดตฺระทำ] น. หน้าที่ของลูก. บุตรบุญธรรม [บุดบุนทำ] {กฎ} น. บุคคลหนึ่งซึ่งบุคคลอื่นที่มิใช่บิดามารดาโดยชอบด้วยกฎหมายได้จดทะเบียนรับเป็นบุตรบุญธรรม บุตรบุญธรรมมีสิทธิและหน้าที่เช่นเดียวกับบุตรโดยสายโลหิตของผู้รับบุตรบุญธรรม. บุตรา [บุดตฺรา] {กลอน} น. ลูก, ลูกชาย. บุตรี[บุดตฺรี] น. ลูกผู้หญิง. {ส. ปุตฺรี}.

• บุตรา - ดู บุตร, บุตร-.

• บุตรี - ดู บุตร, บุตร-.

• บุตรีตระสุม - [บุดตฺรีตฺระสุม] น. ต้นนางแย้ม. {ช.}.

• บุถุชน - น. ปุถุชน, คนที่ยังมีกิเลสหนา, คนทั่วไป, ผู้ที่มิได้เป็นพระอริยบุคคล. {ป. ปุถุชฺชน: ส. ปฺฤถคฺชน}.