ความหมาย

• 
  

  น. การจำแนกธรรมหรือพยากรณ์ปัญหาธรรมด้วยวิธีย้อนถาม. {ป.}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ปฏิปุจฉาวาที - น. ผู้จำแนกธรรมหรือพยากรณ์ปัญหาธรรมด้วยวิธีย้อนถาม. {ป.}.

• ปฏิพัทธ์ - ก. ผูกพัน, รักใคร่, เช่น มีจิตปฏิพัทธ์. {ป. ปฏิพทฺธ: ส. ปฺรติพทฺธ}.

• ปฏิพากย์ - น. การกล่าวตอบ, การพูดโต้ตอบ, เช่น เพลงปฏิพากย์ คือ เพลงที่ร้องโต้ตอบกัน. {ป. ปฏิวากฺย}.

• ปฏิภาค, ปฏิภาค- - [ปะติพาคะ-, ปะติพากคะ-] น. ส่วนเปรียบ. ว. เทียบเคียง, เหมือน. {ป. ปฏิภาค: ส. ปฺรติภาค}. ปฏิภาคนิมิต น. "อารมณ์เทียบเคียง" คือ เมื่อพบเห็นสิ่งใดจนติดตาหลับตาเห็นแล้วอาจนึกทายส่วนหรือแบ่งส่วนแห่งสิ่งนั้นให้สมรูปสมสัณฐานเรียกว่า ปฏิภาคนิมิต. {ป. ปฏิภาคนิมิตฺต: ส. ปฺรติภาค+ นิมิตฺต}.

• ปฏิภาณ, ปฏิภาณ- - [ปะติพานะ-, ปะติพานนะ-, ปะติพาน-] น. เชาวน์ไวในการกล่าวแก้หรือโต้ตอบเป็นต้นได้ฉับพลันทันทีและแยบคาย. {ป.}. ปฏิภาณกวี [ปะติพานนะกะวี, ปะติพานกะวี] น. กวีผู้มีความสามารถในการแต่งร้อยกรองได้ฉับพลันทันที. ปฏิภาณปฏิสัมภิทา [ปะติพานะ-] น. ปัญญาอันแตกฉานในปฏิภาณ คือความเข้าใจทำให้สามารถแก้ไขเหตุการณ์ได้ในเมื่อเกิดเหตุฉุกเฉิน หรือกล่าวโต้ตอบได้ทันท่วงที, เป็นธรรมข้อ ๑ ในปฏิสัมภิทา ๔ คือ ๑. อรรถปฏิสัมภิทา ๒. ธรรมปฏิสัมภิทา ๓. นิรุตติปฏิสัมภิทา ๔. ปฏิภาณปฏิสัมภิทา. {ป.}. ปฏิภาณโวหาร [ปะติพานนะ-, ปะติพาน-] น. การกล่าวเหมาะด้วยเหตุผลในทันที.