ความหมาย

• 
  

  [ปะปันจะ-] {แบบ} น. ความเนิ่นช้า, ความนาน. ว. เนิ่นช้า. {ป.}. ปปัญจธรรม {แบบ} น. ธรรมที่ทำให้เนิ่นช้า คือ ตัณหา มานะ ทิฐิ. {ป.}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ปม - น. เนื้อที่เป็นปุ่มขึ้นตามตัว, ขอดของผ้าหรือเชือก, ข้อยุ่งที่แก้ยาก. ปมเขื่อง, ปมเด่น น. ลักษณะอารมณ์และความต้องการที่แสดงออกในทางที่เหนือกว่าบุคคลอื่น. {อ. superiority complex}. ปมจิต น. อารมณ์และความรู้สึกของบุคคลที่เก็บกดสะสมไว้ในจิตใต้สำนึกมาตั้งแต่ในวัยเด็ก ปมจิตนี้จะทำให้บุคคลผู้นั้นแสดงออกในด้านความคิด ความรู้สึก และการกระทำในลักษณะที่ซํ้ากันจนเกิดเป็นอุปนิสัยประจำตัว. ปมด้อย น. ลักษณะความคิด ความรู้สึก อารมณ์ หรือการกระทำของบุคคล ที่แสดงออกถึงความตํ่าต้อยกว่าผู้อื่น. {อ. inferiority complex}. ปมประสาท น. ตำแหน่งที่อยู่ของเซลล์ประสาท. ปมเปา ว. ปุ่มที่เกิดตามเนื้อตามตัว.

• ปร- - [ปะระ-, ปอระ-] ว. อื่น, ใช้เป็นบทหน้าสมาส เช่น ปรปักษ์ ปรโลก. {ป.}. ปรนัย [ปะระ-, ปอระ-] ว. เรียกการสอบแบบที่ผู้สอบมักไม่มีโอกาสแสดงความคิดเห็นส่วนตัว เป็นคำถามที่ต้องการคำตอบตายตัว ว่า การสอบแบบปรนัย, คู่กับ อัตนัย, วัตถุวิสัย ก็ว่า. ปรปักษ์ [ปอระ-] น. ข้าศึก, ศัตรู, ฝ่ายตรงข้าม. ปรโลก [ปะระ-, ปอระ-] น. โลกหน้า. ปรวาที [ปะระ-] น. ผู้กล่าวถ้อยคำฝ่ายตอบหรือฝ่ายค้าน, คู่กับ สกวาที. {ป.}. ปรหิตะ [ปะระหิตะ, ปอระหิตะ] น. ประโยชน์ผู้อื่น, มักใช้ควบกับประโยชน์ เป็น ปรหิตประโยชน์ ว่า ประโยชน์เกื้อกูลแก่ผู้อื่น. {ป. ปรหิต}.

• ปรเมศวร์ - ดู ปรม-.

• ปรเมษฐ์ - ดู ปรม-.

• ปรเมหะ - [ปะระ-] น. ชื่อคัมภีร์หมอว่าด้วยโรคเกิดแต่นํ้าเบา {น้ำปัสสาวะ}.