กลับ
คำว่า
ปรก ๑
ความหมาย
[ปฺรก] น. ซุ้มเล็ก ๆ ที่พระสงฆ์อาศัยในเวลาอยู่ปริวาส. ก. ปก, ปิด, คลุม, เช่น พระนาคปรก ผมปรกหน้า.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
ปรก ๒
- [ปฺรก] น. เรียกผู้นั่งภาวนาในพิธีปลุกเสก เช่นในพิธีพุทธาภิเษก ว่า คณะปรก.
ปรกติ
- [ปฺรกกะติ] ว. ธรรมดา เช่น ตามปรกติ, เป็นไปตามเคย เช่น เหตุการณ์ปรกติ, ไม่แปลกไปจากธรรมดา เช่น อาการปรกติ, ปกติ ก็ว่า. {ส. ปฺรกฤติ: ป. ปกติ}.
ปรง
- น. {๑} ชื่อเฟิน ๒ ชนิดในสกุล Acrostichum วงศ์ Pteridaceae ต้นเป็นกอขึ้นริมนํ้า ใบยาวเป็นทางใบอ่อนสีแดง กินได้ คือ ปรงทะเล {A. aureum L.} และ ปรงหนู {A. speciosum Willd.}. {๒} ชื่อพรรณไม้ในกลุ่มพืชเมล็ดเปลือยหลายชนิดในสกุล Cycas วงศ์ Cycadaceae เป็นไม้ต้น ลำต้นรูปทรงกระบอกสีดำขรุขระ ใบเล็กยาวเรียงถี่ ๆ บนแกนกลาง เช่น ปรงญี่ปุ่น {C. revoluta Thunb.} ใบใช้ทำพวงหรีด ปรงเขา {C. pectinata Griff.}.
ปรงเหลี่ยม
- ดู ตาลปัตรฤๅษี {๒}.
ปรด
- [ปฺรด] ก. วิ่ง, วิ่งแล่น, เช่น เร่งรถปรดปรึง {คำพากย์}.