ความหมาย

• 
  

  น. เรียกเสาใหญ่ที่ปักหมายเขตแดนระหว่างประเทศหรือเมืองเป็นต้น ว่า เสาประโคน.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ประโคน ๒ - น. สายรัดจากใต้สัปคับไปที่อกช้างหลังขาหน้า แล้วลอดมาบรรจบกันโยงใต้ท้องช้างและที่หน้าขาหน้าไปจากสายชนักที่คอช้าง, {กลอน} กระคน ก็ว่า.

• ประโคนธรรพ, ประโคนธร - [-โคนทับ, -โคนทัน] น. หัวหน้าคนธรรพ์ผู้เป็นเจ้าแห่งการดนตรี ถือว่าเป็นครูปี่พาทย์, เขียนเป็น ประคนธรรพ หรือ ประคนธรรพ์ ก็มี.

• ประโคม - ก. บรรเลงดนตรีเพื่อเป็นสัญญาณในพิธีบางอย่างเพื่อสักการบูชาหรือยกย่องเป็นต้น. ประโคมข่าว ก. ป่าวประกาศให้ครึกโครม.

• ประโดง - น. ลำน้ำขนาดเล็กที่ขุดจากลำน้ำขนาดใหญ่เพื่อชักน้ำเข้านาเข้าสวน เรียกว่า ลำประโดง, ลำกระโดง ก็ว่า.

• ประโดย - ก. พลอยตาม, ยอมตาม.