ความหมาย

• 
  

  น. แท่ง แผ่น ชิ้น หรือส่วนที่บิหรือแยกออกจากส่วนใหญ่.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• กระบิ ๒ - น. หญ้าที่ซับซ้อนกันอยู่ในที่ลุ่มหรือในหนอง เช่น ตัดกระบิในหนองเป็นสองหน {ไกรทอง}.

• กระบิ้ง - น. พื้นที่ในกระทงนาเล็ก ๆ, ตะบิ้ง ก็เรียก.

• กระบิด - ก. บิดเชือกหรือตอกให้เขม็งจนขอดเป็นปม.

• กระบิดกระบวน - ก. แสร้งทำชั้นเชิงเพื่อถ่วงเวลาหรือเรียกร้องความสนใจเป็นต้น เช่น ทำจริตกระบิดกระบวนสะบิ้งสะบัด {ม. ร่ายยาว ชูชก), กระเบ็ดกระบวน ก็ใช้ เช่น อย่ากระเบ็ดกระบวนนักเลย.

• กระบิล - น. ระเบียบ, หมู่. {แผลงมาจาก กบิล: ดู กบิล ๒}.