ความหมาย

• 
  

  [-กีระนะกะ, -เกียนระนะกะ] ว. เรี่ยราย, เบ็ดเตล็ด, กระจาย, ระคนกัน, คละกัน. {ส. ปฺรกีรฺณก: ป. ปกิณฺณก}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ประคด - น. เครื่องคาดเอวหรืออกของพระภิกษุสามเณร, ถ้าเป็นสายถักเป็นแผ่นสำหรับคาดเอว เรียกว่า ประคดเอว, ถ้าเป็นผืนผ้าสำหรับคาดอก เรียกว่า ประคดอก, รัดประคด ก็เรียก: ผ้าสำหรับคาดเอวทับเครื่องแบบขุนนางสมัยโบราณ.

• ประคนธรรพ, ประคนธรรพ - [-คนทับ, -คนทัน] ดู ประโคนธรรพ, ประโคนธรรพ์.

• ประคบ - ว. เรียกผ้าที่ห่อเครื่องยาผูกเป็นลูกกลม ๆ อังไฟแล้วนาบหรือคลึงบริเวณที่ปวด ว่า ลูกประคบ. ก. นาบหรือกดคลึงด้วยลูกประคบ. ประคบประหงม ก. ทะนุถนอม, ฟูมฟักรักษา.

• ประคอง - ก. พยุงให้ทรงตัวอยู่ เช่น ประคองตัวเอง, ช่วยพยุงไม่ให้เซไม่ให้ล้มเป็นต้น เช่น ประคองคนเจ็บให้ลุกประคองคนแก่เดิน, ระมัดระวังไม่ให้หกหรือพลั้งพลาดเช่น ประคองชามแกงให้ดี, โอบรัดเบา ๆ เช่น หนุ่มสาวเดินประคองกันไป: โดยปริยายหมายถึงอาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ประคองสถานการณ์บ้านเมืองไว้ให้ดี.

• ประคับประคอง - ก. คอยระมัดระวังพยุงไว้, คอยบำรุงรักษา, ทะนุถนอมอย่างดี.