ความหมาย

• 
  

  [ปฺระทากฺล้อง] น. ทองคำที่ตีแผ่เป็นแผ่น สำหรับบุพระพุทธรูปเป็นต้น, เรียกเต็มว่า ทองประทากล้อง.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ประทาน - {ราชา} ก. ให้ {ใช้แก่เจ้านาย}. {ส.}. ประทานบัตร [ปฺระทานนะบัด, ปฺระทานบัด] {กฎ} น. หนังสือสำคัญที่ออกให้ตามกฎหมายว่าด้วยแร่ เพื่อให้มีสิทธิทำเหมืองแร่ภายในเขตที่กำหนดในหนังสือสำคัญนั้น: ใบอนุญาตซึ่งผู้ว่าราชการจังหวัดออกให้แก่บุคคลผู้ประมูลได้ ให้มีสิทธิทำการประมงในที่ว่าประมูล.

• ประทาย - น. ค่าย, ป้อม. {ข.}.

• ประทาศี - น. ทองคำเปลว, เรียกเต็มว่า ทองประทาศี.

• ประทิน - ก. ทำให้สะอาดหมดจด เช่น ประทินผิว.

• ประทิ่น - น. เครื่องหอม.