ความหมาย

• 
  

  น. เครื่องประดับสำหรับผูกข้อมือ มักทำเป็นลูกกลม ๆ หรือเป็นกลีบอย่างลูกมะยม หรือเป็นเหลี่ยมเป็นต้น สลักเป็นลวดลาย เดิมมีสีแดง ๆ, ลูกประหล่ำ หรือ ปะวะหล่ำ ก็เรียก.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ประหลิ่ม - น. ชื่อเพลงไทย อัตรา ๒ ชั้น หน้าทับพิเศษมีท่อนเดียว นิยมใช้ร้องในระบำสี่บท, บหลิ่ม หรือ ปะวะหลิ่ม ก็เรียก.

• ประหวัด - ก. หวนคิดเพราะผูกใจอยู่.

• ประหวั่น - ก. พรั่นใจ.

• ประหว่า - ก. เปล่าเปลี่ยว, ว้าเหว่, เช่น มือประหว่าคว้าหมอน {สมุทรโฆษ}.

• ประหัต - [ปฺระหัด] ก. ประหาร เช่น ประหัตศัตรูออก {สมุทรโฆษ}. {ส. ปฺรหฤต: ป. ปหต}. ประหัตประหาร [ปฺระหัดปฺระหาน] ก. ประหาร, เอาถึงเป็นถึงตาย.