[ปฺลง] ก. เอาลง เช่น ปลงหม้อข้าว, ปล่อยหรือเปลื้องให้พ้นไป {ในลักษณะที่รู้สึกว่าหนักอยู่} เช่นปลงหาบ: เมื่อใช้ประกอบกับคำอื่น มีความหมายต่าง ๆ. ปลงกรรมฐาน [ปฺลงกำมะถาน] ก. พิจารณากรรมฐาน. ปลงใจ ก. ตกลงใจ. ปลงช้าง ก. ปลดเปลื้องของหนักบนหลังช้างแล้วปล่อยให้พัก. ปลงชีวิต ก. ฆ่า. ปลงตก ก. พิจารณาจนเห็นจริงแล้วปล่อยไปตามสภาพ. ปลงธรรมสังเวช [ปฺลงทำมะสังเวด] ก. เกิดความสังเวชโดยธรรมเมื่อเห็นความแตกดับของสังขาร {ใช้แก่พระอริยบุคคล}. ปลงธุระ ก. ทอดธุระ, วางธุระ. ปลงบริขาร ก. มอบบริขารให้แก่ผู้อื่นในเวลาใกล้จะตาย {ใช้แก่บรรพชิต}.ปลงผม ก. โกนผม {ใช้แก่บรรพชิต}. ปลงศพ ก. เผาผี, จัดการเผาหรือฝังศพให้เสร็จสิ้นไป. ปลงสังขาร ก. พิจารณาเห็นว่าเราจะต้องตายเป็นแน่แท้. ปลงสังเวช ก. พิจารณาเห็นเป็นเรื่องน่าสลดใจหรือน่าสมเพช. ปลงอนิจจัง ก. รู้สึกสังเวชใจว่าไม่น่าจะเป็นถึงเช่นนั้น. ปลงอาบัติ ก. แสดงความผิดของตนเพื่อเปลื้องโทษทางวินัย {ใช้แก่พระภิกษุ}. ปลงอายุสังขาร ก. บอกกำหนดวันสิ้นสุดแห่งอายุ {ใช้แก่พระพุทธเจ้า}.