ความหมาย

• 
  

  [ปฺล้อง] น. ช่วงระยะระหว่างข้อของไม้ไผ่หรืออ้อย ฯลฯ, โดยปริยายใช้เรียกสิ่งที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น คอปล้อง คือ คอที่มีริ้วรอยเห็นเป็นปล้อง ๆ. ปล้องไฉน น. ส่วนหนึ่งของพระเจดีย์ต่อบัวกลุ่มขึ้นไป.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ปล้อง ๒ - [ปฺล้อง] น. {๑} ชื่อหญ้าชนิด Hymenachne amplexicaule {Rudge} Nees ในวงศ์ Gramineae ชอบขึ้นในที่ชื้นแฉะ ต้นเป็นข้อ ๆ มีไส้ในระหว่างข้อเป็นปุยขาว. {๒} มะเดื่อปล้อง. {ดู มะเดื่อ}. ปล้องขน น. หญ้าปล้องขน. {ดู ขน ๓}.

• ปล้องฉนวน - น. ชื่องูขนาดกลางหลายชนิด ในวงศ์ Colubridae ลำตัวเล็กเรียว ยาว ๔๐-๑๑๐ เซนติเมตร มักมีลายเป็นปล้องสีนํ้าตาลหรือดำสลับขาว หากินตามพื้นดินในเวลากลางคืน กินสัตว์เลื้อยคลานขนาดเล็ก เช่น จิ้งจก กิ้งก่า เป็นงูไม่มีพิษ มีหลายชนิด เช่น ปล้องฉนวนหลังเหลือง [Lycodon laoensis {Günther}] ปล้องฉนวนบ้าน {L. subcinctus Boie} ปล้องฉนวนอินเดีย [Dryocalamus davisonii {Blandford}].

• ปล้องทอง - น. ชื่องูขนาดกลางชนิด Boiga dendrophila {Boie} ในวงศ์ Colubridae ตัวโต ยาวประมาณ ๑.๗ เมตร สีดำตลอดตัวมีลายสีเหลืองพาดขวางเป็นปล้อง ๆ อาศัยตามป่าโกงกางทางภาคใต้ของประเทศไทย หากินตามพื้นดินและบนต้นไม้ กินนก หนู ตุ๊กแก มีพิษอ่อน.

• ปล้องอ้อย - น. ชื่อปลานํ้าจืดขนาดเล็กชนิด Acanthopthalmus kuhlii {Valenciennes} ในวงศ์ Cobitidae ลำตัวยาว แบนข้าง ท้องมน คอดหางกว้าง หัวเล็กปลายทู่ ปากเล็กอยู่ตํ่า ตาเล็ก มีกระดูกเป็นหนามอยู่ใต้ตา เกล็ดเล็กมาก ครีบหลังและครีบก้นอยู่ค่อนไปทางหาง พื้นลำตัวสีเหลืองอ่อนหรือส้ม มีแถบกว้างสีดำหรือนํ้าตาลเข้มพาดขวางเป็นปล้อง ๆ โดยตลอด พบอาศัยอยู่ตามพื้นท้องนํ้าที่เป็นกรวดเป็นทรายตามลำธารเขตภูเขา เคลื่อนไหวรวดเร็วคล้ายงูเลื้อย กินสาหร่ายและเศษซาก ขนาดยาวเพียงไม่เกิน ๘ เซนติเมตร.

• ปลอด - [ปฺลอด] ก. พ้นจาก, ปราศจาก, เช่น ปลอดคนปลอดภัย: ล้วน, แท้ ๆ, เช่น ขาวปลอด ดำปลอด. ปลอดทหาร น. เรียกดินแดนหรือเขตที่ไม่มีที่ตั้งกองทหารตามสนธิสัญญาหรือข้อตกลง ว่า เขตปลอดทหาร.ปลอดโปร่ง [-โปฺร่ง] ว. ผ่องใสปราศจากความขุ่นมัว. ปลอดภัย ก. พ้นภัย.