กลับ
คำว่า
ปลิง ๔
ความหมาย
น. ขั้วผลไม้ติดต่อกับก้าน โดยมากเป็นขั้วทุเรียนที่หลุดจากกันได้, ปากปลิง ก็เรียก.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
ปลิงทะเล
- น. ชื่อสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังในชั้น Holothuroidea ลำตัวรูปทรงกระบอกยืดหดได้ หัวท้ายมนกลม อาศัยอยู่ในทะเล บางชนิดรับประทานได้ เช่น ปลิงขาว {Holothuria scabra Jaeger} ปลิงดำ {H. atraJaeger} ในวงศ์ Holothuriidae.
ปลิด
- [ปฺลิด] ก. เอามือบิดให้ลูกไม้หลุดจากขั้ว, ทำให้หลุดจากที่.
ปลิ้น
- [ปฺลิ้น] ก. กลับข้างในบางส่วนให้โผล่ออกมา เช่น ปลิ้นตา, โผล่ยื่นหรือทำให้โผล่ยื่นออกมาจากสิ่งที่มีอะไรห่อหุ้มอยู่ เช่น พุงปลิ้น ตาปลิ้น: {ปาก} ลักลอบหรือหลอกลวงเอาไปซึ่งหน้า เช่น ปลิ้นเอาเงินไป.ปลิ้นปลอก, ปลิ้นปล้อน [-ปฺลอก, -ปฺล้อน] ก. ใช้อุบายล่อลวงเพื่อให้สำเร็จประโยชน์ตน.
ปลิว
- [ปฺลิว] ก. ลอยตามลม, ถูกลมพัด, {ใช้แก่สิ่งที่มีลักษณะเบา}, โดยปริยายใช้เป็นคำเปรียบเทียบ มีความหมายคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น เดินตัวปลิว.
ปลี
- [ปฺลี] น. ช่อดอกของกล้วยที่ยังมีกาบหุ้มอยู่ เรียกว่าหัวปลี, กล้ามเนื้อที่มีรูปลักษณะอย่างหัวปลี เช่น ปลีน่อง: ยอดเจดีย์หรือยอดมณฑปเหนือปล้องไฉนหรือบัวกลุ่มขึ้นไป. ปลีแข้ง น. ลำแข้ง.