ความหมาย

• 
  

  [ปฺลีก] ก. แยกหรือหลีกออกจากหมู่จากพวกไป, ย่อยออกไปจากส่วนใหญ่ เช่น ขายปลีก เงินปลีก. ปลีกตัว ก. แยกตัวออกมา. ปลีกย่อย ว. เบ็ดเตล็ด, เล็กน้อย. ปลีกเวลา ก. เจียดเวลาเพื่อมาทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งนอกเหนือจากงานที่ทำอยู่.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ปลื้ม - [ปฺลื้ม] ก. เบิกบานยินดีมาก.

• ปลุก - [ปฺลุก] ก. ทำให้ตื่นจากหลับ, ทำให้ได้สติรู้สึกตัว, กระตุ้นให้เกิดแรงกำลัง ความขลัง และความกล้าแข็ง เป็นต้น. ปลุกใจ ก. เร้าใจให้กล้าหาญหรือกระตือรือร้น. ปลุกตัว ก. นั่งเข้าสมาธิแล้วบริกรรมคาถา เพื่อให้อยู่คงกระพันชาตรี. ปลุกปล้ำ [-ปฺล้ำ] ก. ปลํ้า, ปลํ้าปลุก. ปลุกปั่น ก. ยุยงให้แตกแยกกัน. ปลุกผี ก. นั่งบริกรรมคาถาจนกระทั่งผีลุกขึ้นมาหรือปรากฏกาย เพื่อใช้ให้ไปทำประโยชน์ตามที่ตนปรารถนาหรือเพื่อลนเอานํ้ามันจากคางผีตายทั้งกลม ที่เรียกกันว่าน้ำมันพราย สำหรับดีดให้หญิงหลงรัก: รื้อฟื้นเรื่องที่ยุติไปแล้วขึ้นมาใหม่ เช่น ปลุกผีคอมมิวนิสต์. ปลุกพระ ก. บริกรรมคาถาเสกพระเครื่องเพื่อให้เกิดความขลัง. ปลุกระดม ก. เร้าใจและยุยงให้ประชาชนลุกฮือขึ้น. ปลุกเสก ก. เสกให้ขลัง.

• ปลูก - [ปฺลูก] ก. เอาต้นไม้หรือเมล็ด หน่อ หัว เป็นต้น ใส่ลงในดินหรือสิ่งอื่นเพื่อให้งอกหรือให้เจริญเติบโต, ทำให้เจริญเติบโต, ทำให้งอกงาม เช่น ปลูกไมตรี: เอาสิ่งต่าง ๆ มาปรุงกันเข้าเพื่อทำเป็นที่อยู่หรือที่พักอาศัยโดยวิธีฝังเสาลงในดิน เช่น ปลูกบ้าน ปลูกเรือน, ปลูกสร้างก็ว่า, โดยปริยายหมายถึง การกระทำที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ปลูกพลับพลายก. ปลูกฝัง ก. ตกแต่งให้มีเหย้ามีเรือน: บำรุงให้เจริญมั่นคง. ปลูกฝี ก. นำวัคซีนเข้าสู่ร่างกายทางผิวหนังตรงรอยที่กรีดไว้ เพื่อให้มีภูมิคุ้มกันโรคฝีดาษ. ปลูกเรือนคร่อมตอ {สำ} ก. กระทำสิ่งซึ่งล่วงลํ้า ก้าวก่าย หรือทับสิทธิของผู้อื่น จะโดยรู้เท่าถึงการณ์หรือไม่ก็ตาม. ปลูกเรือนตามใจผู้อยู่ {สำ} ก.ทำตามความพอใจของผู้ที่จะได้รับผลโดยตรง, มักพูดเข้าคู่กับ ผูกอู่ตามใจผู้นอน เป็น ปลูกเรือนตามใจผู้อยู่ ผูกอู่ตามใจผู้นอน. ปลูกเรือนพอตัว หวีหัวพอเกล้า {สำ} ก. ทำสิ่งใด ๆ ให้พอสมควรกับฐานะของตน, ปลูกเรือนแต่พอตัว หวีหัวแต่พอเกล้า ก็ว่า. ปลูกสร้าง ก.เอาสิ่งต่าง ๆ มาปรุงกันเข้าเพื่อทำเป็นที่อยู่หรือที่พักอาศัยโดยวิธีฝังเสาลงในดิน เช่น ปลูกสร้างบ้าน ปลูกสร้างเรือน, ปลูก ก็ว่า.

• ปวกเปียก - ว. อ่อนกำลังจนแทบไม่อาจจะทรงตัวได้ตามลำพัง, กะปวกกะเปียก ก็ว่า.

• ปวง - ว. ทั้งหมด, ทั้งสิ้น, เช่น ปวงชน, มักใช้เข้าคู่กับคำ ทั้ง เป็น ทั้งปวง เช่น ชนทั้งปวง.